„Żywot łowiecki ma w sobie to niezrównanie rozkoszne, że jest cały stopniowym
wcielaniem w życie i ziszczaniem się najczarowniejszych snów. Jawa zaś od
tych snów bywa najczęściej stokroć jeszcze piękniejsza. Od wczesnego dzieciństwa
marzymy o - naszym pierwszym zającu i pierwszej kuropatwie.
I długo potem pamiętamy ów dzień słoneczny pogodnej jesieni,
gdy z prawdziwej fuzji po raz pierwszy ubiliśmy prawdziwą zwierzynę.
A potem następuje ziszczanie się dalszych coraz śmielszych pragnień.
Pierwsza kaczka na wieczornym zlocie, na wodzie złotej
i różowej, o, jakże różowej w blasku naszej promiennej
radości. Pierwszy lis to triumf przebiegłości młodzieńczej
nad przebiegłością chytrego zwierza. Pierwszy dzik
to już zdobycie ostróg rycerskich. Pierwszy kozioł w majowy
poranek na leśnej polanie z podjazdu, ... nie strzelony to pierwsze
zwycięstwo w nas poety — myśliwego nad młodym strzelcem.
Zwycięstwo to otwiera nam dopiero cały skarbiec łowieckiej
poezji... Sny stają się jawą coraz cudniejszą...
Pierwsze polowanie na wiosennym ciągu na słonki
wieczorem — to pierwsza schadzka myśliwego z dziewiczą przyrodą ...
Pierwszy cietrzewi tok, to pierwsza nasza noc
miłości z ukochaną naturą. A nad pieśnią głuszca -
po raz pierwszy posłyszaną — następują zaślubiny na
wieki wieków duszy myśliwskiej z duszą puszczy”
Julian Ejsmond

Jeśli ktoś sobie życzy, to mogę wrzucić jeszcze przedwojenne czasopisma dotyczące łowiectwa.

Komentarze mile widziane.