Ex-torrenty.org
Muzyka / Metal
Nevermore - The Complete Collection (2018) [Box 12CD] [FLAC] [sodom]


Dodał: sodom
Data dodania:
2018-12-11 19:18:23
Rozmiar: 4.83 GB
Ostat. aktualizacja:
2022-04-19 14:15:24
Seedów: 0
Peerów: 0


Komentarze: 2

Artysta:Nevermore
Gatunek:Progressive Metal/Thrash Metal
Rok:2018
Kraj:US

Z końcem 1991 roku przestał istnieć czołowy zespół z Seattle - Sanctuary. Nie zginęła jednak jego muzyka. Nie pozwolili na to dwaj jego byli członkowie, wokalista Warrel Dane i basista Jim Sheppard, wsparci jeszcze młodym gitarzystą Jeffem Loomisem, który zdążył zameldować się w Sanctuary niemalże na ostatnie miesiące jego funkcjonowania. Aby uniknąć ewentualnych procesów sądowych i aby nadal istnieć na scenie metalowej, trójce przyjaciół pozostało utworzyć nową formację. Postanowili założyć grupę grającą muzykę melodyjną, ale równocześnie ostrą, czadową, nie mieszczącą się w jakichkolwiek stylistycznych ograniczeniach i trendach. Powstało Nevermore. Skład kapeli uzupełnił perkusista Mark Arrington. Grupa w 1992 roku przygotowała na kasecie demo 10 kompozycji, które później były punktem wyjścia do budowania nowego, własnego, ciężkiego brzmienia i wspaniałego klimatu. Wśród utworów z pierwszego dema aż cztery okazały się balladami! Za to w pozostałych kawałkach grupa wyraźnie ukierunkowała swoje poczynania w stronę thrash metalu. Taka to była odpowiedź Warrela i spółki na grunge. W 1994 roku Nevermore przygotowało drugą, tym razem krótszą demówkę, dzięki której zwróciła na nich uwagę wytwórnia Century Media. Grupą zaopiekował się Neil Kernon, znany ze wcześniejszej współpracy choćby z Queensryche czy Flotsam And Jetsam. W 1994 roku przed nagraniem kolejnej demówki Arringtona zastąpił na perkusji Van Williams. Tak ostatecznie ukształtował się kręgosłup Nevermore.

Na początku 1995 roku Century Media Records wydała debiutancką płytę grupy, zatytułowaną po prostu "Nevermore", która została dostrzeżona na rynku europejskim, a zwłaszcza w Niemczech. W muzyce Nevermore poza głosem wokalisty trudno było doszukać się wyraźnych wpływów Sanctuary. Przede wszystkim uwidoczniło się to w partiach gitarowych, które u Nevermore brzmiały mocniej, soczyściej, ostrzej niż na płytach Sanctuary. Poza tym pojawiły się klasyczne ballady, których poprzednia formacja nie grała. Debiut Nevermore charakteryzowała duża sprawność aranżacyjna, duża siła riffów, ich zagęszczenie. W swojej muzyce zespół połączył progresję spod znaku Queensryche, ciężar klasycznego heavy metalu oraz ostre thrashowe riffy. Do utworu "What Tomorrow Knows" zrealizowano teledysk. Wystąpił w nim drugi gitarzysta, Pat O'Brien (ex-Monstrosity), który jak się szybko okazało stał się piątym członkiem Nevermore. Japońska wersja "Nevermore" została wzbogacona o nagranie bonusowe "The System Is Failing".

W maju 1995 roku Nevermore po raz pierwszy zawitało do Europy (do Niemiec i Austrii), gdzie towarzyszyło niemieckiej grupie Blind Guardian ("Imaginations From The Other Side Tour"). Koncerty odbywały się przeważnie w małych klubach, ale oba zespoły na koniec wystąpiły w wiedeńskim "Rockhaus". W dniach 2-4.06. 1995 roku odbywał się festiwal Dynamo Open Air, na którym także zagrało Nevermore. Latem 1995 roku ekipa Loomisa zagrała supportowała muzyków Death, którzy promowali świetny krążek "Symbolic".

W 1996 roku ukazały się dwa nowe wydawnictwa zespołu: EPka "In Memory" oraz drugi duży album "The Politics Of Ecstasy". Pomysł z wypuszczeniem mini albumu (czerwiec 1996 roku) wypłynął ze strony wytwórni Century Media, która uznała, iż pozostały materiał, który nie pojawił się na debiucie, a był już skomponowany prezentuje się bardzo dobrze, nie wymaga większych korekt i warto go wydać. Zespół dokonał jedynie ponownej rejestracji i masteringu. EPka, choć krótka i w znaczniej mierze o bardziej balladowym charakterze, zawiera fantastyczną dawkę najwyższych lotów muzyki, wspaniałe, wysmakowane, rozbudowane utwory. Była jakby zapowiedzią bardziej ambitnych, mrocznych klimatów, ku którym grupa miała skierować się, podążyć już w niedalekiej przyszłości.

Pod koniec października 1996 roku pojawił się w sprzedaży drugi album Amerykanów. "The Politics Of Ecstasy" odniósł dość duży sukces artystyczny i komercyjny. Ten bardzo techniczny krążek przepełniony był wspaniałym ciężkim klimatem, na który składały się: duża dawka mrocznej, intensywnej, trudnej w odbiorze, zakręconej, skomplikowanej, opartej na thrashowych riffach muzyki. Na tej płycie znalazły się długie, dopracowane, nierzadko złożone, rozbudowane, nacechowane progresją kompozycje. Zachowano w nich odpowiednie tempo, podziw musiały budzić zaskakujące rozwiązania aranżacyjne oraz agresywne, techniczne zagrywki gitarzystów. Krążek promował teledysk do utworu "Next In Line". W miesiącach sierpień-wrzesień 1996 roku Nevermore wraz z Iced Earth oraz Ivanhoe w roli supportu (w pierwszej części trasy) a potem Unrest (zmienili Ivanhoe) odbyło udane tournee po Europie (Niemcy, Austria, Szwajcaria). Na przełomie kwietnia i maja 1997 roku grupa ponownie zawitała do Europy, na wspólne z Iced Earth, Lion Share i Enola Gay koncerty. Grupie podczas koncertów promujących "The Politics Of Ecstasy" towarzyszył Curran Murphy, który zastępował O'Briena. W 1997 roku nastąpiła ostateczna zmiana gitarzysty. W miejsce Pata O'Briena (odszedł do death metalowej grupy Cannibal Corpse) do Nevermore dołączył były muzyk Forbidden - Tim Calvert. Już z nim zespół odbył we wrześniu 1997 roku wraz z Flotsam and Jetsam amerykańską trasę koncertową.

W styczniu 1999 roku na rynek trafił kolejny krążek Nevermore "Dreaming Neon Black". Ten koncept-album opowiadał o człowieku, który wpadł w obłęd po stracie bliskiej osoby (kobiety zafascynowanej okultyzmem, która utonęła w niewyjaśnionych okolicznościach). Teksty stanowiły wędrówkę po zakamarkach duszy bohatera. Płyta okazała się wolniejsza od poprzedniej, bardziej klimatyczna, mroczna, zawierała pewne elementy gotyku oraz sporo nastrojowych, tajemniczych fragmentów. Ale w dalszym ciągu podstawą muzyki był ciężki heavy/thrash metal. Kilka numerów aż "urywało głowę" swoją mocą, ciężarem i potęgą brzmienia. Grupa promowała swój krążek już w lutym 1999 roku, na trasie koncertowej po Europie, gdzie występowała między innymi z formacjami Lefay i Sacred Steel. W miesiącach kwiecień - maj 1999 roku Nevermore wyruszyło na tournee po Stanach wraz z Iced Earth i nowym objawieniem sceny metalowej - Destiny's End. Ekipa Warrela uczestniczyła jednak tylko w połowie trasy, zresztą na prawach gościa specjalnego. Nevermore opuściło tak doborowe towarzystwo, aby ponownie zawitać (po czterech latach) i zagrać na Dynamo Open Air (21-23.05.1999). We wrześniu 1999 roku twórcy "Dreaming Neon Black" udali się wraz z Mercyful Fate na trasę po Stanach. Duży rygor podczas tych koncertów, jaki narzucili sobie sami muzycy oraz wyczerpujące wyprawy do Australii i ponownie na Stary Kontynent spowodowały, iż trudów ciągłych wojaży nie wytrzymał gitarzysta Tim Calvert, którego pobyt w zespole pomału dobiegał końca.

Rok 2000 rozpoczęło Nevermore od występów po Stanach wspólnie z Arch Enemy (styczeń). Grupa tym razem nie zamierzała zbyt długo zwlekać z nagrywaniem kolejnego materiału, więc szybko zabrała się za pracę. Przed wejściem do studia nagraniowego z zespołu odszedł Tim Calvert, który ożenił się i zapragnął ustatkować. Była to duża strata dla kapeli, gdyż Tim oprócz tego, że był dobrym gitarzystą, sporo komponował. Już bez niego Nevermore nagrało w Village Studios w Teksasie czwarty swój album "Dead Heart in a Dead World", którego producentem został Andy Sneap (wcześniej realizował płyty Machine Head, Testament). Na nowym wydawnictwie, którego premiera odbyła się we wrześniu 2000 roku, uwidoczniła się zmiana brzmienia grupy, może nie tak bardzo drastyczna, ale jednak wyraźna. Nowa muzyka okazała się bardziej ściśnięta, zwarta, bardziej zakręcona (w stronę muzyki thrash/core) i może nieco bardziej przystępna. Wpływ na zmiany miał niewątpliwie fakt wykorzystania do nagrań siedmiostrunowej gitary i sześciostrunowego basu. Albumowi trochę zabrakło magii brzmienia poprzednich płyt, realizowanych przez Neila Kernona. Wróciły dość wysokie wokale, Warrel w swym śpiewie znów czasami zbliżał się do maniery Halforda. Na tym innym, ale wszakże znakomitym albumie najważniejsze były gitary i niebanalne rozwiązania stylistyczne. Do utworu "Believe In Nothing" nakręcono teledysk. Jako ciekawostkę należy wspomnieć, iż Warrel i spółka zamieścili na płycie cover Simona & Garfunkela "Sound Of Silence". Ale nie była to standardowa przeróbka, gdyż do oryginalnego tekstu zespół dograł własną muzykę. W listopadzie 2000 roku na wspólną trasę po Stanach wyruszyły: In Flames, Nevermore i Shadow Fall. Do formacji na promocyjne tournee dołączył Curran Murphy z zespołu Agression Core, który już kiedyś występował z Nevermore.

Rok 2001 upłynął grupie pod znakiem nieustannych tras koncertowych, promujących ostatni album. Pierwszą z nich Nevermore odbyło po Europie wraz z Annihilatorem (oraz Soilwork i Rawhead Rexx w roli supportów) w miesiącach luty-marzec. Mimo iż w planach były dwa koncerty w Polsce (Katowice 11.03, Wrocław 12.03) to jednak do nich nie doszło. In Flames i Dimmu Borgir (plus supporty: Susperia i Lacuna Coil) to kolejne formacje, z którymi zdecydowali się muzycy zespołu wyruszyć na przełomie marca i kwietnia 2001 roku na trasę po Starym Kontynencie (Niemcy, Austria, Holandia, Szwajcaria). Po amerykańskim tournee (kwiecień-maj 2001) wraz z Opeth, Angel Dust i God Forbid Nevermore powróciło do Europy i wystąpiło na kilku festiwalach we Włoszech, w Belgii oraz na Wacken Open Air w Niemczech. We wrześniu 2001 roku dla formacji: Savatage, Nevermore i Cage zaplanowano wspólną, dużą, ciekawą trasę po Stanach. Odbyło się jednak tylko pięć występów. Niestety z uwagi na wydarzenia z dnia 11.09.2001 roku (ataki terrorystyczne) tournee zostało przerwane. W październiku 2001 Nevermore wspierane przez Krisiun i Necromancię dało kilka koncertów w Ameryce Południowej (Brazylia, Chile). W listopadzie grupa miała odbyć trasę koncertową z Overkill i Scar Culture, jednak w ostatniej chwili została z niej wycofana. Doszło do małego spięcia między muzykami a wytwórnią Century Media, z którą Nevermore ma jeszcze ważny kontrakt. Pod koniec 2001 roku z zespołem pożegnał się Curran Murphy, który zasilił formację Annihilator. Murphy nie był pełnoprawnym członkiem zespołu. Już bez niego pozostali muzycy grupy przystąpili do komponowania materiału na następny album. W grudniu 2001 roku pojawił się w sprzedaży singiel "Believe In Nothing"... formatu mini albumu, gdyż zawierał aż pięć kompozycji (wśród nich cover Judas Priest "Love Bites", "Sound Of Silence" i kapitalny numer "All The Cowards Hide"). Wypada wspomnieć jeszcze, iż numer "Love Bites" znalazł się wcześniej na składankowym wydawnictwie poświęconemu legendarnej grupie metalowej - Judas Priest.

W 2002 roku perkusista Nevermore Van Williams przywrócił do życia swój uboczny projekt o nazwie Pure Sweet Hell, w którym nie tylko zajmował się bębnami, ale również śpiewem. W 2002 roku muzycy Pure Sweet Hell zrealizowali swój pierwszy materiał demo a pod koniec 2003 roku formacja wypuściła własnym sumptem album "The Voyeurs Of Utter Destruction As Beauty". W 2005 roku ukazał się on w barwach Crash Music Inc.

Cały rok 2002 minął muzykom Nevermore na komponowaniu i przygotowywaniu materiału na kolejny album, który został zatytułowany "Enemies Of Reality". Niestety prace nad następcą "Dead Heart In A Dead World" przebiegały w niezbyt przyjemnej atmosferze, a raczej w mało korzystnych dla zespołu okolicznościach. Grupa zbyt wiele czasu spędziła na negocjacjach z wytwórnią Century Media. Walka o budżet i kwestia promocji nowego albumu przeciągały się do tego stopnia, iż wiadomym było, że "Enemies Of Reality" nie ukaże się w 2002 roku, jak to wcześniej było planowane. Wydawało się, że Nevermore zakończy współpracę z Century Media i płyta "Enemies Of Reality" będzie ostatnią w barwach tej wytwórni. W 2002 roku grupa sporadycznie występowała na żywo. Warrel i spółka zagrali jedynie na kilku letnich festiwalach, między innymi na Bang Your Head Festival w Balingen (Niemcy), Rockwave Festival w Grecji oraz wzięli udział w Van's Wamp tour (USA) w drugiej połowie lipca 2002 roku. Grupę wspierał gitarzysta Steve Smyth, znany ze współpracy z Testament i Dragonlord. Jesienią zespół dał jedynie kilka pojedynczych koncertów, między innymi w Hollywood - w październiku, gdzie wspomagał ich Curran Murphy (wówczas na stałe już gitarzysta Annihilatora), który już wcześniej grywał z Nevermore. Kapela zaprezentowała oprócz starych hitów, także cztery nowe kompozycje: "Ambivalence", "Tomorrow Turned Into Yesterday", "Who Decides" i "Enemies Of Reality".

W rodzinnym Seattle od początku 2003 roku zespół pracował nad brzmieniem nowej płyty z producentem Kellym Gray'em, byłym gitarzystą Queensryche. Miks nastąpił w maju. Z uwagi na niski budżet wydawnictwa grupa zrezygnowała ze współpracy z Andy'm Sneapem, odpowiedzialnym za produkcję poprzedniego albumu. Nevermore w tym czasie zagrało na trzech festiwalach: na New England Metal & Hardcore Fest 5 - Palladium - Worcester (USA), na Rock Hard Festival w Gelsenkirchen (Niemcy) oraz na Brave Words & Bloody Knuckles 6-Pack Weekend W Cleveland (USA). Podczas koncertu w Niemczech formację wspierał Chris Broderick, gitarzysta Jag Panzer.

29 lipca 2003 roku światło dzienne ujrzał długo wyczekiwany przez fanów "Enemies Of Reality". Płyta nie zawiodła sympatyków grupy, była powrotem do bardziej zakręconego, mocnego grania. Sporym zaskoczeniem okazały się: zbasowane i mocno przytłumione brzmienie albumu oraz thrashowo-deathmetalowe partie gitarowe Jeffa Loomisa. "Enemies Of Reality", najkrótszy pełno wymiarowy album Nevermore, należał do najcięższych pozycji w dyskografii grupy. Część utworów ciężarem, agresywnością i zagmatwaniem przywodziła na myśl numery z "The Politics Of Ecstasy" oraz styl najmocniejszych i najtrudniejszych w odbiorze kawałków z "Dead Heart In A Dead World". Otrzymaliśmy jakby wypadkową tych dwóch wydawnictw wzbogaconą o motywy i zagrywki zbliżone do testamentowego "The Gathering", zaś całość oprawiono w nowe ramy brzmieniowe. Piąty krążek Nevermore to w znacznej mierze "dziecko" Jeffa Loomisa. Jego gra była chyba największą, pozytywną niespodzianką, ale nie jedyną. Sekcja też nie pozostawała w tyle, tak gęstej perkusji kapela chyba jeszcze nie miała. Także Warrel Dane stanął na wysokości zadania, generalnie zaśpiewał mocno, agresywnie, ale nie także stronił od bardziej melodyjnych fraz. Do kompozycji tytułowej zrealizowano interesujący teledysk.

W miesiącach wrzesień-październik 2003 roku wraz z Arch Enemy w roli supportu grupa odbyła europejską trasę koncertową promującą "Enemies Of Reality". Formację tym razem wspierał Steve Smyth (Testament, Dragonlord), choć wcześniej zanosiło się, iż na Stary Kontynent grupa przyjedzie z Chrisem Broderickiem. Natomiast w miesiącach listopad-grudzień 2003 roku Nevermore towarzyszyło (wraz z Hypocrisy i Children Of Bodom) black metalowej kapeli Dimmu Borgir w ich trasie po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie... po czym Warrel i spółka udali się na zasłużony odpoczynek.

Wiosną 2004 roku grupa nakręciła teledysk do kompozycji "I, Voyager" z płyty "Enemies Of Reality". Muzycy podpisali także nowy, tajemniczy kontrakt z Century Media, pomimo, iż media głośno i jednoznacznie przypisywały już Nevermore do niemieckiej wytwórni Nuclear Blast. W kwietniu 2004 roku do formacji dołączył do niedawna gitarzysta grupy Testament, wcześniej też Vicious Rumors (a obecnie także Dragonlord) Steve Smyth, który już od dłuższego czasu wspierał Warrela i spółkę podczas tras koncertowych. Steve już pojawił się na planie teledysku Nevermore do utworu "I, Voyager".

Późną wiosną i latem 2004 roku grupa zagrała na kilku festiwalach, m.in. we Włoszech na Gods Of Metal w Bolonii - 5 czerwca - prezentując krótki set, na który złożyły się: "Inside Four Walls", "Next In Line", "The River Dragon Has Come", "The Fault Of The Flesh", "Tomorrow Turned Into Yesterday", "I, Voyager", "Dead Heart, In A Dead World". Później formacja zjawiła się w Holandii (Waldrock - 19 czerwca) oraz na początku sierpnia (5-7) na Wacken Open Air w Niemczech. W tym czasie zaczęły się pierwsze poważne problemy alkoholowe Warrela.

Na luty 2005 roku zespół zaplanował sesję nagraniową następnej płyty, w studio Backstage w Anglii. Zanim mogliśmy przekonać się o efektach tej współpracy, na półki sklepowe trafiła poprawiona poprzednia płyta. Poprawiona? Tak, choć dla co niektórych mogło to być zaskoczeniem. Fanom nie spodobało się brzmienie "Enemies Of Reality". Zespół przyznał, że nie najlepsza jakość tej płyty, to efekt walki z wytwórnią i niewystarczającego budżetu. Postanowiono zatem... raz jeszcze zmiksować ten krążek. 21 marca 2005 roku w sklepach ukazała się zremiksowana i zremasterowana przez Andy'ego Sneapa, tak krytykowana za brzmienie, piąta płyta Nevermore. Wydała ją Century Media, z którą grupa podpisała nowy kontrakt.

Premiera szóstej płyty zespołu, zatytułowanej "This Godless Endeavor" miała miejsce 26 lipca 2005 roku. Projekt szaty graficznej "This Godless Endeavor" przygotował Hugh Syme, artysta współpracujący wcześniej m.in. z tak znanymi formacjami, jak Rush i Megadeth. Wielobarwny, wielopłaszczyznowy album okazał się dziełem nad wyraz udanym i przyniósł formacji zasłużoną popularność i uznanie na całym świecie. Trzeba dodać, że kapela solidnie sobie na nie zapracowała, niemal półtorarocznym cyklem promocyjnym i tyleż trwającymi koncertami. Zanim formacja przystąpiła do formalnej promocji swojej szóstej płyty, pojawiła się w czerwcu 2005 roku na paru festiwalach w Europie: w Belgii (Graspop Metal Meeting, 24.06) i Niemczech (Bang Your Head, 25.06), następnie muzycy wrócili do Seattle, gdzie odbyła się impreza dla dziennikarzy, na której po raz pierwszy mieli oni okazję wysłuchać oficjalnie nowego albumu. Latem 2005 roku Nevermore wzięło udział w pierwszej edycji trasy Gigantour, na której główną gwiazdą była ekipa Megadeth.
W miesiącach wrzesień-październik 2005 chłopcy z Nevermore zawitali na trasę po Europie, już w roli headlinera. Tour zorganizowała Century Media, dlatego nikogo chyba nie dziwiło, że supportami zostały dwa inne bandy tejże stajni: niemiecki Dew-Scented i duńskie Mercenary. W miesiącach październik i listopad 2005 roku Nevermore supportowało Opeth na ich trasie po Stanach.

Rok 2006 muzycy Nevermore poświęcili wyłącznie na intensywne promowanie płyty "This Godless Endeavor". Zaczęli już w marcu, a na pierwszy ogień poszły trzy festiwale w środkowej Europie. Metalmania to największy heavy metalowy festiwal w Europie środkowowschodniej. Tym bardziej, że swoją edycję mają zarówno Polacy, Czesi, jak też i Węgrzy. Czwartego marca 2006 roku formacja Nevermore w końcu pojawiła się w kraju nad Wisłą, prezentując się na scenie katowickiego Spodka w ramach XX edycji festiwalu Metalmania. Główną gwiazdą imprezy był Therion, poza tym chłopaki z Seattle dzielili scenę między innymi z grupami: Moonspell, Anathema, Unleashed, Soilwork, Evergrey, U.D.O. i Caliban. W kwietniu 2006 roku formacja dała kilka koncertów w Stanach, dzieląc scenę wraz z Arch Enemy. W maju chłopaki z Seattle odbyli udaną trasę z In Flames, Evergrey i Throwdown. Z powodu choroby przewodu pokarmowego nie uczestniczył w niej basista Jim Sheppard, którego na trasie zastąpił były muzyk Iced Earth i Megadeth - James MacDonough. Nim zaczęło się tournee po Europie, zza Oceanu dotarła kolejna nieprzyjemna dla fanów grupy wiadomość. Gitarzysta Steve Smyth, ze względu na chorobę nerek, musiał zrezygnować z udziału w czerwcowych koncertach. Zastąpił go, choć nie od samego początku - niezawodny w trudnych chwilach - Chris Broderick z Jag Panzer. Zatem bez swoich dwóch filarów Nevermore zawitało do Europy i wystąpiło na paru późnowiosennych festiwalach: Gods Of Metal, Rock Hard Festival, Rottfest 666 Belfast, Sweden Rock Festival. 21 lipca to kolejny przystanek Nevermore, który miał tym razem miejsce na festiwalu Metal Camp w Słowenii. Z zespołem zagrał już basista Sheppard. 4 sierpnia 2006 roku Amerykanie pojawili się na Wacken Open Air. We wrześniu i październiku 2006 roku kapela uczestniczyła w roli supportu na europejskiej trasie Disturbed. Co ciekawe na trasę z Disturbed wytwórnia Century Media przygotowała reedycje trzech płyt Nevermore. Oprócz materiału, jaki oryginalnie trafił na krążki "Nevermore", "In Memory" i "The Politics Of Ecstasy" na płyty trafiły bonusowe kompozycje, czy niepublikowane wcześniej wersje utworów. Po zakończonej trasie z Disturbed formacja Loomisa i Sheparda powróciła do Niemiec, gdzie dała 11 października w Bochum długi, składający się z dwudziestu kawałków, znakomity koncert. Został on w całości zarejestrowany z myślą o DVD. To nie koniec wojaży, gdyż grupa zawitała jeszcze w 2006 roku na festiwale do Ameryki Południowej i wyruszyła na krótkie tournee po Australii.

27 stycznia 2007 roku w Headbanger's Ball miała miejsce premiera videoklipu Nevermore do kompozycji "Born" z albumu "This Godless Endeavor". Rok 2007 potraktowali muzycy ekipy z Seattle raczej ulgowo, zdecydowanie rzadziej występowali na żywo. Latem pojawili się na Evolution Festival we włoskiej Florencji, dali koncert w Studio Seven w rodzinnym mieście. W sierpniu ponownie zawitali na kilka festiwali do Europy. Można było ich zobaczyć na węgierskim Sziget Festival, niemieckim Summer Breeze Festival w Dinkelsbühl, Bloodstock Open Air w Derbyshire, Metal Heart Festival w norweskim Notodden. Potem muzycy dali jeszcze dwie sztuki w Holandii i zjawili się z dwoma występami w Club Citta w stolicy Japonii. Do zdrowia powrócił Smyth, który jak się jednak okazało opuścił Nevermore. Po zrealizowaniu tak znamienitego pod każdym względem albumu, jakim okazał się "This Godless Endeavor", Warrel Dane postanowił zabrać się za pracę nad solowym materiałem. Podobnie uczynił Jeff Loomis, a ich macierzysta kapela zrobiła sobie dłuższą przerwę. W 2008 roku światło dzienne ujrzały kolejno "Praises To The War Machine" Warrela Dane'a oraz "Zero Order Phase" Jeffa Loomisa. W tym samym roku fani Nevermore dostali także długo wyczekiwane koncertowe DVD, zatytułowane "The Year Of The Voyager". W 2008 roku formacja sporadycznie występowała. Pojawiła się jedynie na kilku mniejszych festiwalach. 8 marca zagrała na March Metal Day w stolicy Grecji. 8 sierpnia chłopcy z Nevermore uświetnili swym występem Seattle Tattoo Expo. Sześć dni później bawili już w izraelskim Tel Avivie, a na koniec września dotarli na The Sickness Unto Death w... stolicy Tajwanu - Taipei.

2 marca 2009 roku na półkach sklepowych ukazała się pierwsza oficjalna składanka zespołu, która została zatytułowana "The Manifesto Of Nevermore". Jej pojawienie się było pomysłem wytwórni Century Media. Pod koniec lipca 2009 roku ekipa Nevermore pojawiła się na trzech imprezach: Zwarte Cross Fest w holenderskim Lichtenvoorde, w Theatre Club w izraelskim Tel Avivie oraz na Wacken Open Air. W sierpniu 2009 roku rozpoczęły się prace nad rejestracją materiału, który trafić miał na album "The Obsidian Conspiracy". Na producenta krążka został wybrany Peter Wichers (gitarzysta szwedzkiego Soilwork), który nagrywał wcześniej "Praises To The War Machine", pierwszy solowy album Warrel'a Dane'a. Wokalista Nevermore zaskoczył fanów pod koniec 2009 roku, kiedy to po raz pierwszy zaprezentował na scenie cały materiał ze swojego solowego wydawnictwa. Muzyk poszedł niejako za ciosem i w pierwszej połowie marca 2010 roku wyruszył na pierwszą trasę koncertową po Stanach ze swym solowym projektem-zespołem. W maju 2010 roku na festiwale do Europy zawitało z kolei Nevermore, w składzie którego pojawił się nowy gitarzysta - Attila Vörös. Ostatniego dnia maja na półki sklepowe trafił siódmy studyjny krążek grupy, "The Obsidian Conspiracy", zawierający bardziej uproszczone, po części nawet piosenkowe kompozycje. Także w maju metalowy świat obiegła sensacyjna wiadomość o reaktywacji Sanctuary i to w oryginalnym składzie.

W Niemczech, gdzie Nevermore niewątpliwie jest gwiazdą klasyfikują muzykę grupy jako power metal, z czym nie za bardzo zgadzają się sami muzycy. Co więc gra Nevermore? Na pewno bardzo ciężki heavy metal, na swój sposób melodyjny, nowoczesny, agresywny, trochę zakręcony, progresywny, mocno oparty na thrash metalowych riffach.
Trochę zbliżoną muzykę grał jedynie Control Denied, którego lider Chuck Schuldiner swego czasu (1997 rok) kusił Warrela Dane'a posadą wokalisty w swoim nowym zespole. W nagraniach Nevermore coś dla siebie znajdą na pewno wielbiciele starej Metalliki, dawnego Megadeth, Testamentu (z lat 1989-1992), a także ostatnich dokonań Death no i oczywiście wszyscy otwarci na wyśmienitą, niekonwencjonalną, rozbudowaną, trochę trudną w odbiorze muzykę.

W kwietniu 2011 zespół opuścili gitarzysta Jeff Loomis i perkusista Van Williams. Powód? Wewnętrzne tarcia w zespole... Do dnia dzisiejszego nie ogłoszono kto zastąpi tych muzyków.
w 2017 zmarl woklista Warrel Dane....https://www.metalside.pl/bands/band.php?id=79


Tracklist:

Nevermore (+ The System's Failing & Demo 1992)

01. What Tomorrow Knows
02. C.B.F.
03. The Sanity Assassin
04. Garden of Gray
05. Sea of Possibilities
06. The Hurting Words
07. Timothy Leary
08. Godmoney
09. The System's Failing
10. The Dreaming Mind (Demo)
11. World Unborn (Demo)
12. Chances Three (Demo)
13. Utopia (Demo)
14. What Tomorrow Knows (Video)

In Memory EP (+ Demo 1996)

01. Optimist or Pessimist
02. Matricide
03. In Memory
04. Silent Hedges / Double Dare (Bauhaus covers medley)
05. The Sorrowed Man
06. The Tiananmen Man (Demo)
07. The Seven Tongues of God (Demo)
08. Passenger (Demo)
09. This Sacrament (Demo)
10. 42147 (Demo)

The Politics of Ecstasy

01. The Seven Tongues of God
02. This Sacrament
03. Next in Line
04. Passenger
05. The Politics of Ecstasy
06. Lost
07. The Tiananmen Man
08. Precognition
09. 42147
10. The Learning

Dreaming Neon Black

01. Ophidian
02. Beyond Within
03. The Death of Passion
04. I Am the Dog
05. Dreaming Neon Black
06. Deconstruction
07. The Fault of the Flesh
08. The Lotus Eaters
09. Poison Godmachine
10. All Play Dead
11. Cenotaph
12. No More Will
13. Forever

Dead Heart in a Dead World

01. Narcosynthesis
02. We Disintegrate
03. Inside Four Walls
04. Evolution 169
05. The River Dragon Has Come
06. The Heart Collector
07. Engines of Hate
08. The Sound of Silence (Simon & Garfunkel cover)
09. Insignificant
10. Believe in Nothing
11. Dead Heart in a Dead World

Videos: Next In Line, What Tomorrow Knows

Enemies of Reality - Original Mix

01. Enemies of Reality
02. Ambivalent
03. Never Purify
04. Tomorrow Turned into Yesterday
05. I, Voyager
06. Create the Infinite
07. Who Decides
08. Noumenon
09. Seed Awakening

Enemies of Reality - Remixed & Remastered

01. Enemies of Reality
02. Ambivalent
03. Never Purify
04. Tomorrow Turned into Yesterday
05. I, Voyager
06. Create the Infinite
07. Who Decides
08. Noumenon
09. Seed Awakening

This Godless Endeavor

01. Born
02. Final Product
03. My Acid Words
04. Bittersweet Feast
05. Sentient 6
06. Medicated Nation
07. The Holocaust of Thought
08. Sell My Heart for Stones
09. The Psalm of Lydia
10. A Future Uncertain
11. This Godless Endeavor

The Year of the Voyager (2CD)

Disc 1

01. Final Product
02. My Acid Words
03. What Tomorrow Knows / Garden of Grey
04. Next in Line
05. Enemies of Reality
06. I, Voyager
07. The Politics of Ecstasy
08. The River Dragon Has Come
09. I Am the Dog
10. Dreaming Neon Black

Disc 2

01. Matricide
02. Dead Heart in a Dead World
03. Inside Four Walls
04. The Learning
05. Sentient 6
06. Narcosynthesis
07. The Heart Collector
08. Born
09. This Godless Endeavour

The Obsidian Conspiracy

01. The Termination Proclamation
02. Your Poison Throne
03. Moonrise (Through Mirrors of Death)
04. And the Maiden Spoke
05. Emptiness Unobstructed
06. The Blue Marble and the New Soul
07. Without Morals
08. The Day You Built the Wall
09. She Comes in Colors
10. The Obsidian Conspiracy

Rarities & Demos

01. Temptation
02. The purist's drug
03. The crystal ship
04. All the cowards hide
05. Chances three
06. Love bites
07. The termination proclamation (Live In London 2010)
08. Your poison throne (Live In London 2010)
09. Emptiness unobstructed (Live In London 2010)
10. The obsidian conspiracy (Live In London 2010)
11. Dead heart in a dead world (Rough Demo 2000)
12. We disintegrate (Rough Demo 2000)
13. Insignificant (Rough Demo 2000)
14. Engines of hate (Instrumental) (Rough Demo 2000)
15. Acoustic instrumental (Rough Demo 2000)



Warrel Dane – vocals (1992–2011; died 2017)
Jeff Loomis – guitar, backing vocals (1992–2011)
Jim Sheppard – bass guitar (1992–2011)
Van Williams – drums (1995–2011)

*********************************************************************************

Lista plików

Trackery

  • http://tracker.torrentyorg.pl/announce
  • http://tracker.filetracker.pl:8089/announce
  • Komentarze są widoczne dla osób zalogowanych!

    Żaden z plików nie znajduje się na serwerze. Torrenty są własnością użytkowników. Administrator serwisu nie może ponieść konsekwencji za to co użytkownicy wstawiają, lub za to co czynią na stronie. Nie możesz używać tego serwisu do rozpowszechniania lub ściągania materiałów do których nie masz odpowiednich praw lub licencji. Użytkownicy odpowiedzialni są za przestrzeganie tych zasad.
    Copyright © 2024 Ex-torrenty.org