...( Info )...


Artysta: David Sanborn
Tytuł: Voyeur
Lata: 1980 [Remastered 2010]
Gatunek: Smooth Jazz
Źródło: CD
Czas gry: 29:37
Całkowity rozmiar: 218,19 MB
Jakość: FLAC + Cue + Log + M3u8 + Cover [Front Back CD]
Szybkość transmisji: Bezstratna

...( TrackList )...

Let's Just Say Goodbye ( David Sanborn ) – 4:35
It's You (Sanborn) – 5:11
Wake Me When It's Over (Sanborn, Marcus Miller ) – 4:35
One in a Million (Sanborn) – 3:40
Run for Cover (Miller) – 3:13
All I Need is You (Miller) – 5:43
Just for You (Miller) – 1:38

...( Opis )...

Nie było to zbyt zaskakujące, biorąc pod uwagę brzmienie Davida Sanborna z Hideawayem, że jego album będzie miał niesamowity dźwięk i smak, jeśli będzie się zachowywał w ogólnym postępie i tak właśnie było. W rzeczywistości z basistą / multiinstrumentalistą Marcusem Millerem na pokładzie i Tomem Scottem przy niektórych utworach na dobry odmierzony kontrapunkt ten album tylko wzmacnia mocny funkowy groove poprzedniego albumu w prawie każdą piosenkę. Jest to krótki album, trwający zaledwie 30 minut, ale ma mocny cios i sprawia, że ​​fani jazz-funku błagają o więcej. Wyrafinowane brzmienie poprzedniej płyty tytułowej rozciąga się bezpośrednio na podobnie dopracowany "Let's Just Say Goodbye", który dodaje stopień zamkniętego ciasnego grove Grover Washington w każdym momencie utworu. Wolniejsze "It's You" przynosi lekki, hiszpański / latynoski rytm w rytmie, a na "One And A Million" i "All I Need Is You" Sanborn oferuje jeszcze dwie ballady z pełnym tęsknoty, uduchowionym stylem, które mają zręczny wolny rytm dla tych, którzy je wzmacniają, odrobinę wolniej niż na poprzednim albumie. Jedną z najlepszych piosenek na tym albumie jest "Wake Me When It's Over". Piosenka wyróżnia się nie tylko w Sanborn, ale także Marcusu Millerze. Fałszywe linie basu i syntezator basowy psuje syntezator, który Marcus zapewnia numerowi, a także soczyste lizawki saksofonu Sanborna powodują, że wyrafinowanie utworu staje się bardziej ekscytujące. Symulacyjny smak pojawia się w "Run For Cover", z Sanborn i Tomem Scottem, którzy używają znakomitego efektu podwojenia na saksofonie (który Sanborn dostaje sam na wszystkie uptownowe melodie tutaj) na innym świetnym kawałku funku. Album kończy krótki, ale bardzo melodyjny motyw "Just For You". Byłoby to przez NO MEANS reprezentujące koniec największego okresu Sanborn w zakresie radzenia sobie z jego dźwiękiem sofistipunk-jazz, w którym on sam uczestniczył (i wpływał) w tym samym czasie, ale faktem jest, że jest to jeden z jego najsilniejszych albumów tej epoki jego kariery i nabiera sensu z poprzednim albumem w obrazie okresu muzycznego Sanborn w latach 1980-1984 powinny być słyszalne mniej więcej z rzędu, ponieważ każdy album robi krok naprzód od innych.