Artist: siekiera
Album: nowa aleksandria (Deluxe 2 cd, Reedycja, remastered MTJ - 90241, 2012)
Label: Agencja Artystyczna MTJ - cd 90241 [RAR]
Genre: Rock/New Wave
Source: 2.CD
Year: 1986 (Tonpress - SX T-73)
Codec: Free Lossless Audio Codec (.Flac + .cue, .log)
Bitrate: 896 kBit/s
Extractor: Exact Audio Copy
Cover: scans, booklet

Historia:

1983:

Zespół został utworzony w drugiej połowie 1983 w Puławach działając początkowo pod nazwą Trafo. Jego założycielami byli: gitarzysta/autor tekstów Tomasz "Dzwon" Adamski, wokalista Tomasz "Budzy" Budzyński, basista Jerzy "Sex" Janeczek i perkusista Ireneusz "Borys" Czerniak. W listopadzie muzycy wzięli udział w "VIII Ogólnopolskim Młodzieżowym Przeglądzie Piosenki Puławy".
Pierwszy występ Siekiery, który miał odbyć się w grudniu w lubelskim Domu Kultury "Kolejarz" (u boku Kultu, Dezertera i Abaddona) nie doszedł do skutku z powodu niestawienia się na miejscu perkusisty "Borysa". Pozostali muzycy, którzy przybyli na koncert do Lublina wywołali duże wrażenie swoim wizerunkiem zewnętrznym - przede wszystkim na Kaziku Staszewskim (Kult), który polecił ich Grzegorzowi Brzozowiczowi - ówczesnemu organizatorowi koncertów w studenckim klubie "Remont" w Warszawie. Zaproszenie puławian przez Brzozowicza do Warszawy na występ w ramach cyklu "Rock Front - Inna Generacja", skłoniło ich - grających dotychczas tylko covery zespołów Discharge, Exploited czy UK Subs - do stworzenia własnego repertuaru.

1984:

Na początku 1984 Tomasz Adamski wymyślił nowy materiał muzyczny. W międzyczasie grupę opuścili Janeczek i Czerniak, na miejsce których dołączyli: basista Dariusz "Malina" Malinowski, perkusista Krzysztof "Koben" Grela oraz gitarzysta Piotr Szewczyk (ex - Siły Szybkiego Reagowania). W pięcioosobowym składzie Siekiera zagrała 6 kwietnia na "Rock Front" swój debiutancki koncert (z TZN Xenna), który rozsławił zespół w środowiskach punkowych na cały kraj.

Latem zespół zakwalifikował się do Festiwalu Muzyków Rockowych w Jarocinie na którym wystąpił dwukrotnie (już bez Szewczyka - w czteroosobowym składzie): w konkursie (1 sierpnia) i w finale przed dwudziestotysięczną publicznością (4 sierpnia), stając się jednym z laureatów (razem z Prowokacją i Moskwą) - zdobywając nagrodę w postaci wzmacniacza firmy Labsound. Fragment występu został uwieczniony na taśmie filmowej przez Andrzeja Królaka (autora krótkometrażowego filmu Jarocin '84). Udział zespołu w festiwalu stał się sensacją - zdjęcia członków zespołu pojawiły się na okładkach pism m.in. "Non Stop" i "Sztandar Młodych". Większość dziennikarzy pisała przychylne muzykom opinie, ale zdarzały się też wyjątki (np. zmanipulowany przez autorkę wywiad z Tomaszem Adamskim w "Polityce"). Informacje o zespole zamieściła również gazeta "News of the World" w Australii.

25 sierpnia muzycy wystąpili obok zespołów, TSA, Azyl P., Oddział Zamknięty, Klaus Mitffoch na festiwalu "Rock na Wyspie" odbywającym się na wrocławskiej Wyspie Słodowej.

Prawdopodobnie we wrześniu w sali widowiskowej puławskiego "Domu Chemika" zespół zarejestrował szesnaście utworów na magnetofonie szpulowym w celach prezentacyjnych (nagrany materiał był później wydawany bez zgody członków zespołu na kasetach magnetofonowych jako Demo Summer '84).
29 września Siekiera zagrała w Warszawie na "II Grand Festival Róbrege", gdzie została zaproszona przez Roberta Brylewskiego i Sławomira Gołaszewskiego tuż po festiwalu w Jarocinie. Koncert został w całości sfilmowany przez Zbigniewa Liberę, lecz taśma później zaginęła.

Jesienią Budzyński i Adamski w studiu nagraniowym Tonpress-u dokonali korekty dwóch utworów: "Fala" i "Idzie wojna" nagranych latem w Jarocinie, które zostały wydane rok później przez Polton na kompilacji różnych wykonawców Fala.

21 października muzycy ponownie wystąpili w Warszawie, w studenckim klubie "Stodoła", poprzedzając amerykańską grupę Youth Brigade. Po tym występie Siekierę opuścili: Tomasz Budzyński (na tle nieporozumień z Adamskim), który wkrótce razem z Robertem Brylewskim utworzył zespół Armia oraz Krzysztof Grela (został zamordowany w Puławach pod koniec stycznia 1992).

Po odejściu Budzyńskiego i Greli w składzie pojawił się perkusista Zbigniew Musiński, a Dariusz Malinowski, który dotychczas grał na gitarze basowej przejął dodatkowo rolę głównego wokalisty. Adamski (kompozytor całego repertuaru Siekiery) zrezygnował z ortodoksyjnego punkrockowego grania, na rzecz muzyki (rozszerzonej później o instrumenty klawiszowe) przybliżonej stylistycznie do nowej fali.

1985:

W lutym 1985 grupa jako trio nagrała w "Domu Chemika" osiem nowych utworów, które później zostały poddane korekcie dźwiękowej dokonanej przez Jerzego Janiszewskiego w studiu "System" w Lublinie. Dwa spośród nich: "Jest bezpiecznie" i "Ja stoję, ja tańczę, ja walczę" zostały wykorzystane w filmie ... jestem przeciw (1985, reż. Andrzej Trzos-Rastawiecki). Aby wzbogacić brzmienie, w marcu zaproszono do współpracy grającego na instrumentach klawiszowych Pawła Młynarczyka, który wcześniej udzielał się w grupie ZOO.

Na przełomie maja i czerwca muzycy (już jako kwartet) przystąpili w studiu Tonpress-u do nagrań czterech utworów: "Misiowie puszyści", Jest bezpiecznie", "To słowa" i "Serce" - z których dwa pierwsze zostały wydane na singlu "Jest bezpiecznie / Misiowie puszyści". W czerwcu wystąpili na festiwalu w Opolu zdobywając tam nagrodę w postaci nagrania płyty dla Tonpress-u. Do piosenki "Misiowie puszyści" powstał teledysk w reżyserii Teda Ciesielskiego, który został wyświetlony tylko raz w programie Przeboje Dwójki, a następnie został zdjęty przez cenzurę.

16 sierpnia podczas festiwalu w Jarocinie koncert Siekiery został nagle przerwany z niewiadomych przyczyn przez organizatora (muzycy zagrali tylko cztery utwory).

W październiku grupa wzięła udział w kolejnej edycji festiwalu "Róbrege". Na początku grudnia (ponownie w tonpressowskim studiu) rozpoczęły się trwające około dwóch tygodni nagrania utworów na debiutancki album.

1986:

W 1986 na wydanej przez Tonpress kompilacji różnych wykonawców Jak punk to punk ukazały się dwa utwory Siekiery: "Ja stoję, ja tańczę, ja walczę" oraz "Ludzie wschodu". W sierpniu Tomasz Adamski wystąpił w brytyjskim filmie Moja krew, twoja krew (dokumentującym polską scenę muzyczną połowy lat 80.) wykonując utwór "Ludzie wschodu".

Pod koniec roku ukazał się album Nowa Aleksandria zawierający dziesięć kompozycji.

W tym samym okresie, z nowym gitarzystą - Wiesławem Borsewiczem (Adamski przejął rolę wokalisty) Siekiera zagrała zorganizowaną przez "Estradę Lubelską" (promującą album) mini-trasę koncertową razem z zespołem Variété.

6 grudnia w Warszawie odbył się ostatni występ zespołu.

1987:

W marcu 1987 w wyniku odmiennych zapatrywań na przyszłość, drogi członków zespołu rozeszły się.

2008:

W styczniu 2008 roku ukazały się dwie płyty dokumentujące pierwszy okres działalności zespołu (w składzie z wokalistą Tomaszem Budzyńskim i perkusistą Krzysztofem Grelą). Pierwsza z nich: Na wszystkich frontach świata zawiera szesnaście utworów demo nagranych w puławskim "Domu Chemika" oraz czternaście utworów pochodzących z koncertów (Jarocin i Wrocław). Druga: 1984 - to zapis jednej z ostatnich prób zespołu przed zmianami personalnymi i repertuarowymi (wydana została wyłącznie na płycie winylowej).

2011:

12 grudnia 2011 został wydany album Ballady na koniec świata zawierający premierowe utwory, nagrane przez Tomasza Adamskiego wraz z muzykami sesyjnymi (w jednym z utworów pojawia się gościnnie Paweł Młynarczyk).

2012:

W 2012 wytwórnia MTJ dokonała dwupłytowej reedycji albumu Nowa Aleksandria. Wydanie oryginalne zostało poszerzone o nagrania z singla, odrzutu z jego sesji nagraniowej ("Serce") oraz z prób i koncertów.

Personel:

-Tomasz "Dzwon" Adamski - śpiew, gitara (1983-1987; 2011)
-Dariusz "Malina" Malinowski - śpiew (1984-1987), gitara basowa (1984-1987)
-Tomasz "Budzy" Budzyński - śpiew (1983-1984)
-Jerzy "Sex" Janeczek - gitara basowa (1983-1984)
-Ireneusz "Borys" Czerniak - perkusja (1983-1984)
-Krzysztof "Koben" Grela - perkusja (1984)
-Piotr Szewczyk - gitara (1984)
-Zbigniew Musiński - perkusja (1984-1987)
-Paweł Młynarczyk - instrumenty klawiszowe (1985-1987; 2011)
-Wiesław Borsewicz - gitara (1986-1987)


siekiera - nowa aleksandria (Deluxe 2 cd, Reedycja, remastered MTJ - 90241, 2012)

Prezentujemy najnowsze, najpełniejsze wydanie jednej z najważniejszych płyt w historii polskiego rocka.
Nagrania poddano pieczołowitemu remasteringowi z użyciem oryginalnego systemu Dolby A, aby najwierniej oddać brzmienie tego wydanego pierwotnie w 1986 roku materiału. Dodatkowo na krążku znalazły się nagrania zrealizowane dla Tonpress/KAW: „Jest bezpiecznie”, „Misiowie puszyści”, „Ja stoję, ja tańczę, ja walczę”. Sensacją będzie pierwsza oficjalna publikacja studyjnego utworu „Serce”, niedostępnego do tej pory na żadnym wydawnictwie.
Na dodatkowej płycie znajdziemy selekcję nagrań koncertowych z tamtego okresu, starannie wybranych i odrestaurowanych przez lidera grupy, Tomasza Adamskiego.

Niewątpliwą ozdobą edycji specjalnej jest opracowana na podstawie zachowanych materiałów obwoluta, przygotowana przez Aleksandra Januszewskiego, który zaprojektował oryginalną, ikoniczną już dziś okładkę „Nowej Aleksandrii”. Wydawnictwo uzupełnia wielostronicowy booklet zawierający m.in. kolekcję archiwalnych nigdy nie publikowanych zdjęć autorstwa „nadwornego” fotografa grupy, Antoniego Zdebiaka, wspomnienia Adamskiego, wywiad z pozostałymi członkami grupy i teksty utworów.
Album Siekiera – Nowa Aleksandria 2CD DeLuxe Edition (2012 Re-Mastered) jest od strony dźwiękowej całkiem nowym przedsięwzięciem - jak napisał na swojej stronie Damian Lipinski, odpowiedzialny za remastering właśnie tego albumu (Materiał został pozyskany z oryginalnej taśmy BASF 911 Studio Master (tej samej z której w 1986 roku został wytłoczony album winylowy – SX-T73). Taśma pochodziła z przepastnego archiwum firmy A.A. MTJ – wydawcy opisywanej reedycji. Tor analogowy to magnetofon masteringowy STUDER A-820 oraz zewnętrzny moduł redukcji szumu Dolby A. Tor cyfrowy to najnowszy system Pro Tools HD. Ucyfrowienie zostało wykonane z częstotliwością próbkowania równą 192kHz o długości słowa bitowego wynoszącej 24 bit.
Zastosowane rozwiązanie gwarantowało największą możliwą jakość a przede wszystkim wierność kopii cyfrowej w stosunku do analogowego pierwowzoru.
Dlaczego zdecydowano się na ponowne ucyfrowienie materiału? Odpowiedź jest prosta. Wszystkie wydania cyfrowe Nowej Aleksandrii obarczone są mniejszymi lub większymi mankamentami.
Wydanie SONIC prawdopodobnie zostało zgrane z zastosowaniem niewłaściwego typu reduktora szumu (być może Dolby SR a być może jakiegoś szerokopasmowego) lub nawet jeżeli użyto Dolby A to zostało ono nieodpowiednio skalibrowane. Objawia się to praktycznym wycięciem overhead-ów. Najlepiej to słychać w utworze "Idziemy przez las", gdzie w momencie wstawki perkusyjnej praktycznie nie słychać wszędobylskich talerzy – została tylko kombinacja stopa – werbel. Na wydaniu tym również sztucznie, a przede wszystkim niepotrzebnie, rozszerzono scenę stereo. Mimo wszytsko bez właściwego poziomu odniesienia wydawnictwo to "po japońsku daje radę"... Późniejsza reedycja SONICa to wydanie pierwotne nienaturalnie pogłośnione.

Wydanie Tonpress i kolejne MTJ (24BIT Digitally Remastered(sic!)) to zupełnie inna bajka – poczynając od tego, że materiał zgrano bez Dolby A (kto sobie dzisiaj zajmuje czas czytaniem opisów na taśmach, ba - kto dziś umie czytać? a kto jeszcze czytać ze zrozumieniem?) co objawia się nienaturalnie brzmiącą górą, takim „tłuczeniem” na wysokich częstotliwościach (brak deemfazy) to jeszcze ma zamienione kanały lewy z prawym lub prawy z lewym – jak kto woli:-)

Wspominane Dolby A to nieomalże słowo a bardziej sprzęt "klucz" w tej i poprzednich reedycjach. Coś co odpowiada nieomalże za wszystko, wszystkie nieszczęścia, a takie jest niepozorne - nie tylko z nazwy:-). Co to takiego można poczytać w wikipedii. Natomiast znalezienie takiego unitu w Polsce i to wciąż działającego, strojącego, graniczyło nieomal z cudem... Cud się spełnił na całe szczęście.

Nie ma róży bez ognia… niestety z przykrością należy stwierdzić, że decyzja o zastosowaniu na taśmie master systemu redukcji szumów nie była szczęśliwą. W mojej opinii nie było zupełnie takiej potrzeby a jeżeli była to nie w tym miejscu. Drugim mankamentem nagrania jako takiego jest nagranie go ze zbyt cichym poziomem jak na taśmę masteringową. To w połączeniu z Dolby A niestety czyni dźwięk „wyzutym z uczuć”. Brakuje nagraniu „powietrza”, nośności, nagranie „oddycha łapiąc powietrze, którego nie ma”, uwydatniają się sybilanty, giną dalsze plany, itp. Cóż – taka to jest nasza „rzeczywistość zastana”, zastana po 27 latach i której nie da się zmienić – trzeba by cofnąć czas… Choć – żeby nie popaść w malkontenctwo – być może w części taka kombinacja odpowiada za „chłodne” brzmienie całości – a być może o to właśnie chodziło realizatorom? Któż wie…

Nie załamujmy rąk – założyłem sobie, że finalnie chcę uzyskać nagrania, które „kopią w d…” za przeproszeniem. Są pomostem brzmieniowym pomiędzy tamtymi czasami a teraźniejszością. Po wielu próbach, w większości nieudanych, uzyskałem rezultat, o który mi chodziło – rezultat ponad miarę możliwości materiału źródłowego, rezultat, który jest całkiem inny od tego co do tej pory można było usłyszeć. Nagrania „zasuwają”, stopa kopie, bas zaczął być selektywny i słyszalny, gitara prowadząca jest przestrzenna i wyrazista, syntezatory rozdzierają serce a całości dopełnia w końcu wyraźnie słyszalny głos wokalu. Wreszcie również wyraźnie rysują się plany – powiedzmy do drugiego, trzeci już słychać mizernie – ale słychać… Mimo tego, że nagrania starają się sprawiać wrażenie uporczywie monotonnych to w rzeczy samej takimi nie są. Aranżerzy, osoby miksujące całość wykonały kawał dobrej roboty – choć czasem trzeba pomóc nagraniom aby tą robotę usłyszeć. Korzystając z dobrodziejstwa edycji spektralnej z nagrań w „magiczny” sposób zniknęły wszystkie stukoty, „krzywe” klejenia taśmy i tym podobne irytujące „drobiazgi”. Nagrania wciąż mają ducha tamtych czasów, teraz pozbawionego nalotu kurzu, pajęczyn, odcisków pomiętych starych prześcieradeł prezentują się w pełnym świetle brzmienia jakiego nigdy nie było im do tej pory doświadczyć.

Mam nadzieję, że jako słuchacze będziecie zadowoleni z opisywanej re-edycji deluxe.

Kilka słów o dysku drugim. Na niego składają się 4 nagrania studyjne w tym nie publikowane wcześniej „Serce”. Dysk uzupełniają nagrania będące świadectwem historii. Brzmią jak brzmią – nie o to w nich chodziło. Chodziło o pokazanie historii prawdziwej. Taśmy demo, nagrania koncertowe, zarejestrowane gdzieś jakimś radiomagnetofonem, nagrania, które krążyły w drugim, trzecim obiegu. Dzisiaj zebrane w jedną spójną całość czynią dysk drugi.

Zawartość:

siekiera nowa aleksandria (cd 11381)

1-1.idziemy przez las 4:38
1-2.ludzie wschodu 4:24
1-3.bez końca 3:22
1-4.idziemy na skraj 3:27
1-5.na zewnątrz 6:06
1-6.nowa aleksandria 3:15
1-7.to słowa 3:16
1-8.już blisko 2:45
1-9.tak dużo, tak mocno 4:03
1-10.czerwony pejzaż 4:47

siekiera archiwalia (cd 11382)

2-1.misiowie puszyści (szewc zabija szewca) 2:42
2-2.jest bezpiecznie 5:30
2-3.ja stoję ja tańczę ja walczę 5:14
2-4.serce 4:29
2-5.to słowa (jarocin '85) 3:29
2-6.misiowie puszyści (szewc zabija szewca) (jarocin '85) 2:48
2-7.jest bezpiecznie (warszawa, róbrege '85) 4:13
2-8.instrumentalny (warszawa, róbrege '85) 2:34
2-9.bez końca (warszawa, róbrege '85) 3:32
2-10.misiowie puszyści (szewc zabija szewca) (warszawa, róbrege '85) 2:51
2-11.ja stoję ja tańczę ja walczę (puławy, dom chemika '85 demo) 7:28
2-12.to słowa (puławy, dom chemika '85 demo) 3:30
2-13.jest bezpiecznie (puławy, dom chemika '85 demo) 6:15
2-14.idziemy na skraj (puławy, dom chemika '85 demo) 3:47
2-15.misiowie puszyści (szewc zabija szewca) (puławy, dom chemika '85 demo) 2:48