...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...




Są na świecie płyty, o których nie śniło się młodym klerykom...



...( Opis )...

Wydawnictwo zatytułowane „Day Of The Gusano: Live in Mexico” to zapis koncertu zagranego 5 grudnia 2015 roku w Meksyku w ramach sygnowanego nazwą kapeli festiwalu Knotfest. Impreza odbywa się dość nieregularnie od 2012 roku w różnych częściach świata i do dziś wystąpili na niej m.in. Black Sabbath, Megadeth, Testament, Sepultura oraz A Perfect Circle. W każdym razie nowy materiał nie jest zapisem dwóch ostatnich występów Slipknot w ramach Knotfestu w Meksyku, ale pierwszym koncertem zespołu na tamtej ziemi.

Slipknot zagrał wówczas siedemnaście utworów, w tym swoje największe przeboje, takie jak „Wait and Bleed”, „Spit It Out” i „People=Shit”, które zapewniły kapeli z Iowa szeroki międzynarodowy rozgłos. Nie zabrakło też utworów z ostatniego albumu studyjnego, czyli „.5: The Gray Chapter”, który został wydany rok przed występem w Meksyku. W sumie więc zespół przekrojowo przedstawił publiczności kompozycje ze swoich wszystkich pięciu krążków, a dobór repertuaru okazuje się przemyślaną i dobrze brzmiącą całością, w której - jak to w przypadku Slipknot bywa - nie zabrakło ekscentryczności.

Materiał audio częściowo tę ekscentryczność odkrywa przed słuchaczem. Drapieżne, urozmaicane różnymi zabiegami wokale Coreya Taylora, świetne wymiany gitarowe Jima Roota i Micka Thomsona, a przede wszystkim rozbudowana „industrialna” sekcja perkusyjna pozwalają poczuć dużą część emocji wydobytych przez Slipknot w Meksyku. Kolejne kompozycje często ulegają naturalnym przekształceniom, czy to na poziomie improwizacji, czy spontanicznych reakcji Taylora, a także w wyniku żywo reagującej publiczności (szczególnie przy najstarszych utworach). Całość charakteryzuje się także dobrą jakością brzmienia.

„Day Of The Gusano: Live in Mexico” naprawdę jednak zyskuje w wersji audiowizualnej. Slipknot to na scenie żywioł, a koncert wyreżyserowany przez członka zespołu, Shawna Crahana, świetnie ten żywioł dokumentuje. Na scenie płonie ogień i wybuchają fajerwerki, a przemyślana gra świateł i kolorów, wpisujących się w klimat konkretnych utworów, czyni „Day Of The Gusano” koncertem niezwykle starannym – jeśli tylko muzyczna agresja i drapieżne zachowania mogą być staranne. Tak oto kapela urywa głowy na powitanie w „The Heretic Anthem”, pokornieje przy „Vermillion”, a przy „Prosthetics” przywołuje duchy starego Iowa. W każdym kolejnym utworze tych emocji jest znacznie więcej. Nie zapominajmy zatem, że Slipknot oprócz muzyki, to także regularna forma teatralna.

Nawet pomimo, że to wszystko już widzieliśmy (ten rodzaj emocji i scenicznej filozofii zespołu), co sprawia, że całość nie zaskakuje tak jak dawniej oraz nie ma aż tyle nieokrzesania i szaleństwa jak np. przy londyńskim „Disasterpieces” z 2002 roku, to wciąż oglądaniu i słuchaniu Slipknot towarzyszą duże emocje. Kapela na żywo nieustannie daje radę, a „Day Of The Gusano: Live in Mexico” tylko to potwierdza. Szkoda jedynie, że z repertuaru koncertowego wypadł skądinąd rewelacyjny „My Plague”...

Konrad Sebastian Morawski




Slipknot przyzwyczaił już słuchaczy, że po albumie studyjnym pojawia się na rynku wydawnictwo koncertowe. "Day of the Gusano" jest zapisem występu zespołu, który odbył się 5 grudnia 2015 roku w Meksyku w ramach sygnowanego nazwą kapeli festiwalu Knotfest.

Jak przystało na gwiazdę wieczoru, ich koncert został przygotowany z wielką pompą, potężnym nagłośnieniem, grą kolorowych świateł oraz fajerwerkami. Wykorzystanie piętnastu kamer, w tym ujęć z drona, sprawia, że czujemy się, jakbyśmy byli w szalejącym pod sceną tłumie tytułowych "robaków". Materiał jest przekrojowy.

Slipknot zagrał siedemnaście utworów, w tym piosenki, które zapewniły im międzynarodowy rozgłos : Wait and Bleed", "Duality", "Spit It Out" i "People = Shit". Z jednej strony kapela wykonuje agresywne numery o ogromnej sile rażenia z przechodzącym w growling wokalem Coreya Taylora, z drugiej zaś - nie stroni od łagodnych gitarowych brzmień i melodyjnych wokali. Taka przeplatanka daje arcyciekawe efekty, na co latynoska publiczność reaguje szczególnie żywiołowo. Najlepsze wydawnictwo live w dorobku tej skrywającej się pod maskami grupy.

Grzegorz Dusza



...( TrackList )...

1. Sarcastrophe
2. The Heretic Anthem
3. Psychosocial
4. The Devil In I
5. Me Inside
6. Vermilion
7. Wait And Bleed
8. Prosthetics
9. Before I Forget
10. Eeyore
11. Duality
12. Custer
13. Spit It Out
14. Metabolic - 742617000027
15. (sic)
16. People=Shit
17. Surfacing - Til We Die



...( Obsada )...

Corey Taylor (voc)
Jim Root (git)
Mick Thomson (git)
Craig "133" Jones (sample)
Sid Wilson (turntables)
M. Shawn "Clown" Crahan (instrumenty prekusyjne)
Chris Fehn (instrumenty prekusyjne)
Alessandro Venturella (bas)
Jay Weinberg (perkusja)



https://www.youtube.com/watch?v=AQ0ktXH3LfI



POZWÓL POBRAĆ INNYM, NIE BĄDŹ ŚWINIĄ!!!


...( Info )...

INITIAL SEEDING. SEED 14:30-22:00.
POLECAM!!!

START JAK BĘDĄ CHĘTNI... 100% Antifascist