...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...




Są na świecie płyty, o których nie śniło się młodym klerykom...



...( Opis )...

Polska była, jest i będzie death metalem silna. Ten rodzaj muzyki od momentu, kiedy pierwszy Polak wyszedł z wody i stanął na dwóch nogach, płynął w naszych żyłach. Od pierwszych, prymitywnych, śmiertelnych hitów, granych na gęślach i cymbałach aż po najnowsze dzieło warszawskiego Vedonista, kraj nad Wisłą podryguje i macha wszarzem. Niezależnie, czy ku czci Swaroga czy lucypera.

Lekko prześmiewczy wstęp bynajmniej nie miał być kpiną z zespołu a raczej oględnym opisem sytuacji tej muzyki w Polsce. Najpopularniejszy gatunek hałasu ma swoich zagorzałych zwolenników, ortodoksyjne betony i paru innowatorów a także całe hordy lepszych lub gorszych zespołów. Na tym tle nowa płyta Vedonist przedstawia się całkiem interesująco, głównie za sprawą sporego face – liftingu, jakiemu zostali poddani Warszawiacy. Zespół wymienił gitarzystę, zapożyczył nowego wokalistę, zmienił logo, podpisał deal z całkiem prężną Witching Hour i przypieczętował zmiany retuszem samej muzyki.

O ile na dotychczasowych, dwóch płytach zespołu dominował death metal zmieszany z thrash’em, o tyle teraz grupa wyraźnie skłania się w stronę mocarnego deathcore’a. Takie unowocześnienie muzyki może mieć sens w przypadku odpowiednich umiejętności a takowe grupa posiada, dlatego płyty słucha się w zasadzie gładko, bezboleśnie i ze względnym zainteresowaniem. Słychać, że chodziło o maksymalne dociążenie muzyki i wyczyszczenie brzmienia. To na pewno najlepiej zrealizowany, ciężki i zbasowany materiał Vedonist, z doskonale wyeksponowaną pracą sekcji rytmicznej, ołowianymi riffami i poszatkowaną, zakręconą aranżacją. W dodatku podkręcono tempa, napędzane całą masą blastów, skontrastowanych z rasowymi downbeatami. Wszystko pracuje jak w zegarku, przewala się przez głowę i jest tak zwarte, że… w zasadzie nie mogę wyróżnić żadnego utworu. Nie, nie dlatego, że są słabe, tylko w zasadzie bardzo jednorodne – kupujemy komplet, albo nic. Niewątpliwie jest to najlepsze dzieło Vedonist, niezależnie jak je sklasyfikujemy. Staram się odbierać muzykę i kompleksowo, dlatego ważne jest także to, że grupa zadbała o opakowanie, które podkręca odbiór dźwięków. Ma być wojna, zniszczenie i precyzyjnie dawkowana śmierć. Jest? Jest. Muszę w tym miejscu pokłonić się przed pracą muzyków, bo jest iście tytaniczna. Udało się zapiąć wszystko na ostatni guzik i słuchacz otrzymuje dzieło, z którego może być zadowolony, bo w każdej minucie słychać, że zespół nie dał dupy i przygotował coś, za co warto zapłacić.

Nie będę jednak bawił się w sentymenty i powiem też, co mnie lekko kłuje – mianowicie, że przy dużym potencjale, możliwościach i czasie muzycy nie spróbowali choć ciutkę pokombinować i wymyślić coś, wobec czego mógłbym użyć słowa „oryginalny”. Na „A Clockwork Chaos” zespół żongluje kliszami, które znamy, sprawnie i z polotem wykorzystując to, co w takiej muzyce niezbędne, ale i oczywiste. Pod tym względem płyta jest dla mnie zbyt „bezpieczna”. Nawet jeśli tym stwierdzeniem narażam się ze strony muzyków na poważny wp…

Arek Lerch



...( TrackList )...

1. Visual Echo Of Distress 04:18
2. Vulture Of War 03:35
3. Little Boy Black 05:03
4. At The Feet Of Christ 04:34
5. Tunnel Rat 04:01
6. Sentenced To Atavism 05:21
7. Nhac Do 04:08
8. Internal Bleeding 04:39
9. Delusional Parasitosis 05:16




https://www.youtube.com/watch?v=E4b_XHgl6ZI



POZWÓL POBRAĆ INNYM, NIE BĄDŹ ŚWINIĄ!!!


...( Info )...

INITIAL SEEDING. SEED 14:30-22:00.
POLECAM!!!

START WIECZOREM...