...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...

[Gdy obojętność jest przyzwoleniem, a przyzwolenie jest akceptacją, gdy akceptacja jest tłumaczeniem że sytuacja jest wyższa racją...]


Nie wiem czy to moja wrodzona naiwność, czy scena rzeczywiście potrafi zaskoczyć, ale znowu trafiłem na miłą niespodziankę i zespół, o którym nie słyszałem do czasu premiery debiutanckiego CD. Katowicki Underule uderza bezlitośnie bez zapowiedzi, singielków, epeczek i innych tego typu skradań przy pomocy pełnoczasowego Into Dust. Płyta została wypuszczona dzięki współpracy dwóch wytwórni – czeskiej Nice To Eat You Records i pochodzącej z USA Severed Records. A więc mamy tu dwie wytwórnie z odległych krajów, połączone, by wydać album kapeli z jeszcze innego miejsca na świecie. Ciekawa opcja.

Pierwsze, co zwraca uwagę na Underule, to skład. Muzycy obili się o kilka bandów takich jak: Abnormal Sickness, Slaves of Evil, Epitome, Nuclear Vomit, Offence. Drugim powodem, który może wzbudzić zainteresowanie to fakt, że zespół posiada w składzie gitarzystkę Klaudię Moroń. Nie należę do typów, którzy faworyzują kobiety w metalu, ale trzeba przyznać, że Pani Klaudia radzi sobie z wiosłem bardzo dobrze, a riffy wychodzące spod jej i Tomasza Puchalskiego rąk są siarczyste i brutalne. Materiał nagrano pod okiem Dominika Wawaka w DMB Studio, gdzie na przykład swój ostatni album nagrał również Redemptor. Efekt końcowy jest bardzo zadowalający i odpowiedni do muzyki prezentowanej przez zespół, który miażdży w stylu amerykańskiej sceny death metal, zatem sound jest niewypolerowany, „drapiący” i gęsty. Bardzo gęsta też jest gra perkusisty Tomasza „Ciastka” Kryszana, którego miałem okazję widzieć na żywo za perkusją w Slaves of Evil. Takiego garowego życzę każdej rzeźnickiej załodze!

Ogólną miazgę pogłębia także sposób „śpiewu” i aranżowania wokali Karola Cieślika. Jego partie są nie tylko agresywne, ale tez bardzo rytmiczne i zróżnicowane. Często zmienia tempa „wypluwania” słów, co dobrze podbija dynamikę utworów, nie zostawiając nikomu czegokolwiek do dodania. Cenię sobie u wokalistów również umiejętność kładzenia tak zwanych dubli, a Karol zrobił to wzorowo.

Określając muzykę zawartą na Into Dust, można mówić o graniu brutalnym albo jeszcze brutalniejszym. Zwolnienia nie odejmują mocy utworom, a stopniują napięcie. Takie „hity” jak War Machine, Torturer czy Slaves of Evil nie mają litości. Wyczuwam gdzieś nad tym wszystkim obecność Erica Rutana i miłość muzyków do jego chaotycznych, skomasowanych kompozycji, ale mogę równocześnie stwierdzić, iż jest to tylko inspiracja a nie naśladownictwo.

Będę dopingował Underule, licząc, że to nie projekt na jedną płytę, bo słychać, że muzycy mają znacznie więcej do powiedzenia. Zespół polecam tym, którzy mają dosyć słodko pierdzących kapel zalewających rynek, Into Dust to miła odskocznia.

Ocena : 8/10 (Brzeźnicki)

Katowicki Underule postąpił sprytnie. Przy takim zalewie promówek, jaki mamy tu na Kejosie wysłał swoją gitarzystkę z zapytaniem, czy zrecenzujemy ich debiutancki krążek. Skubańcy, wyczuli że my jesteśmy dżentelmeni i nie odmówimy kobiecie.

Stąd też na naszych łamach możecie sobie poczytać o „Into Dust”, jedynej jak dotąd pozycji w dyskografii tej kapeli. Mówią Wam coś takie nazwy jak Abnormal Sickness, Slaves of Evil czy Ulcer Uterus? Nie? Idźcie poczytać kvlt. Tak? Fajnie, czyli siedzicie w śląskim brutalnym death metalu. Tak się składa, że Underule to zespół złożony właśnie z muzyków terminujących we wspomnianych kapelach. Domyślacie się więc zapewne, że na „Into Dust” nie znajdziecie power folku ani też female fronted cold black suicidal metalu. Oj nie. Underule częstuje nas dziewięcioma brutal death metalowymi ochłapami. Fajnie to żry – ma pierdolnięcie, ma bujnięcie. Czyli w zasadzie można by ich zaklasyfikować jako slam death metal i też będzie jasne. Oczywiście, zespołów w stylu Underule jest bez liku, ale komu to przeszkadza. Ja sobie tę muzykę aplikuję gdy mam ochotę się odmóżdżyć – bo cóż może być bardziej odrywającego od rzeczywistości niż solidna dawka starej, dobrej przemocy? Underule umie w brutalność i przemoc. Moim zdaniem nie do końca umie w logówki i okładki, bo to na „Into Dust” jakoś mi średnio leży, ale chuj tam, przecież nikt nie każe mi tego sobie tatuować na plecach. I teraz powinienem zrobić jakieś fantastyczne przejście z powrotem do muzyki i jeszcze się nad nią porozwodzić, tylko po co? Mnie wystarczyłoby krótkie „fajny, bujający brutalny death metal”. Bo niefajnego nie chcę słuchać, a fajnego to owszem, chętnie. Nawet jeśli dany krążek przypomina 280738091 innych spoko albumów.

Ślązacy nie wypuścili niczego, co rzuciłoby Was na kolana. Po prostu bujający, brutalny death metal. Ale czy do odmóżdżania potrzebujecie czegoś innego?

Ocena: 7/10 (Oracle)


1. Intro (Never Ending Nightmare)
2. War Machine
3. Into Dust
4. Torturer
5. Purification
6. Hate
7. Purge the World
8. Slaves of Evil
9. Revelation

https://www.youtube.com/watch?v=5bkHx9p_rq0

POZWÓL POBRAĆ INNYM, NIE BĄDŹ ŚWINIĄ!!!

INITIAL SEEDING. SEED 14:30-22:00.
POLECAM!!!

START WIECZOREM... 100% Antifascist