...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...

[Gdy obojętność jest przyzwoleniem, a przyzwolenie jest akceptacją, gdy akceptacja jest tłumaczeniem że sytuacja jest wyższa racją...]


Warszawski ansambl Czerń w czasach co najmniej niepokojących wypuścił 17 kwietnia br. niemniej niepokojący album, sygnowany wytwórnią Selfmadegod Records. Pełna, debiutancka propozycja od zespołu, zatytułowana bardzo optymistycznie Zgliszcza, nosi znamiona sludge z tych najbrudniejszych zakamarków, ale i znalazło się miejsce na wstrętną black metalową alegorię, a nawet death metalowy powiew stęchlizny. Wiosną to trzeba radośnie przecież, na czarno.

Przede wszystkim klimat. Tu się nie ma co pieścić. Od początku jest zło, ciemno i zadymiona pakamera gdzieś z tyłu. Żadnych odcieni szarości, ale czerń totalna w każdym z 5 numerów Zgliszczy. Nie ma stopniowania napięcia ani przewlekłych momentów kulminacyjnych. Nie ma nadziei, tu jest ból, strach i wszystko, czego nikt nie chce mentalnie doświadczać, ale doskonale od razu odnajdzie w muzyce Czerni. I to czuć całościowo, absolutnie nie można się od tego klimatu uwolnić. Uwagę zwracają konstrukcje utworów. Bardzo podobają mi się intra (przygotowane przez kolegę z So Slow i Latających pięści, Michała Głowackiego), a także sludge’owe zwolnienia i dociążenia (szczególnie w numerach Strach i Widmo). Pieprzu dodaje ohydny, smolisty growl Łukasza Zająca, który służy tu za instrument, ale niekoniecznie narrację. Nic a nic nie rozumiem co Łukasz wyśpiewuje, zajrzałam jednak do liryk, i tak jak czułam nie ma tam nic dobrego ani pokrzepiającego, więc wszystko się zgadza. Natomiast zachęcam koniecznie do przeczytania, o czym i jak Panowie przemawiają poprzez całą swą Czerń. Fajnym zabiegiem było połączenie growlu z pogłosem krzyków w utworze nomen omen Krzyk, dzięki czemu słychać na koniec klarowną treść, bardzo niemiłą i smutną, wręcz porażającą OPISem; jest to jednocześnie mój ulubiony moment płyty. Na koniec fanfary, zdradzę, co jest dla mnie kręgosłupem całości – mianowicie porusza nim potężna perkusja Arka Lercha, która jest tak fajnie rozbudowana i urozmaicona, przez co kompletnie nie skupiam się, ile robią gitary czy bas. Istnieją, funkcjonują, a właściwie są idealnie podporządkowane pod “instrument” wokalny i bębny.

Zgliszcza definiuje się jako pozostałości czegoś, co było. Po romansie z niniejszą płytą Czerni rozumiem ją bardzo dosłownie, jako opowieść o człowieku, który jest wrakiem, wybucha od środka i ten wybuch rejestruje właśnie w ten sposób – muzyką surową, czarną i do bólu złą. I ja ten koncept kupuję. Dla fanów Inter Arma czy nawet Neurosis album Zgliszcza może być ciekawym doświadczeniem. Polecam.

Ocena: 7/10 (Joanna Pietrzak)

Debiutancki album warszawskiego zespołu CZERŃ. Płyta „Zgliszcza” to pięć numerów, które pokazują jak długą drogę przeszła Czerń i jak dalece zmieniło się postrzeganie muzyki. Każda kompozycja jest inna, choć łączy je potężna dawka agresji i mroku. Obok wolnych, noszących piętno sludge fragmentów, jest mnóstwo szybkich partii, blackmetalowego jadu i deathmetalowej zawziętości. Zaskakującego kontekstu całości dodaje głęboki, szorstki growl Łukasza, który jest doskonałą przyprawą, zmieniającą smak kompozycji. Intra do utworów przygotował Michał Głowacki (So Slow, Latające Pięści). „Zgliszcza” to mrok, namacalnie ujęty w mocne i bardzo brudne brzmienie. To hardcore’owa zawziętość, napędzana black metalową siłą i czysto punkowym, niezależnym podejściem do otaczającego świata.

Dla fanów NEUROSIS, AMENRA, CELTIC FROST, IMMOLATION, COWARDS, PLEBEIAN GRANDSTAND, IMPERIAL TRIUMPHANT, SORDIDE.


1. Strach
2. Widmo
3. Zgliszcza
4. Radość?
5. Krzyk

https://www.youtube.com/watch?v=nn5kmBUQtac

POZWÓL POBRAĆ INNYM, NIE BĄDŹ ŚWINIĄ!!!

INITIAL SEEDING. SEED 14:30-22:00.
POLECAM!!!

START WIECZOREM... 100% Antifascist