...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...

Lectern to czteroosobowy skład, któremu od 1999 stale dowodzi Fabio Bave. Natomiast wczoraj na świat wypuścili swój drugi krążek, za sprawą wytwórni Via Nocturna. Zadajmy więc sobie prozaiczne pytanie, czy warto w ogóle zawracać sobie tym głowę?

Dość bezpośrednio odpowiem, że tak! Włoski kwartet na najnowszym albumie kontynuuje swoją krucjatę w imię Diabła i ponownie serwuje nam death metal, mocno bijący klasykami amerykańskiej oraz europejskiej sceny. W porównaniu do debiutu poszli o krok dalej, choć nie jest on może wielki to warty do zanotowania. Precept of Delator to materiał, który został idealnie rozplanowany bo wśród wszystkich dziewięciu kompozycji ciężko narzekać i mówić o nudzie. Włosi niczym zawodowcy zdają sobie sprawę, że słuchacz to istota rozumna i lubi gdy dostaje muzykę niejednorodną. Wolną od schematycznej budowy i typowej struktury. Utwory zaserwowane przez Rzymian nie są jedynie bezsensowną łupaniną, która została naszpikowana bulgoczącym jak magma growlem i wyścigami na najszybciej zagrane solo. Muzycy, wydaje się z dużą łatwością, wypośrodkowali brutalność z melodią przez co trudno zmęczyć się w trakcie ich słuchania tego wydawnictwa. Co więcej, ta właśnie harmonijność jest moim zdaniem jej największą zaletą tej płyty. Panowie wiedzą kiedy należy mocno uderzyć, ale też zdają sobie sprawę kiedy można pocisnąć fajnym solo by w innym momencie zaserwować nam chwilę wytchnienia bujającym riffem. Kawałki po prostu same wpadają w ucho, nie tracąc jednocześnie na swojej mocy. Oczywiście można się przyczepić, że perkusja mogła brzmieć o wiele masywniej co z pewnością wiele by dodało kompozycjom. Narzekania mogłyby się również pojawić o braku wielkiej oryginalności, bo choć każdy numer można z pewnością nazwać udanym to trudno też nie uciec od wrażenia, że to po prostu odświeżenie klasycznych już patentów. Patentów, które zostały obdarte z niepotrzebnych pierdolników i zostały złożone w proste, ale jak wcześniej wspomniałem konkretnie brutalno-melodyjne numery. Przecież nie pierwszy raz prawdziwa siła tkwi w prostocie.

Niemniej moim zdaniem, te minusy to zaledwie kosmetyczne sprawy na które można tak naprawdę przymknąć oko i w ogólnym rozrachunku nie wpływają na cały materiał. Precept of Delator zaliczam do kategorii płyt, wykutych przez cholernie solidnych rzemieślników hołdujących wizji Deicide, Jungle Rot, Morbid Angel czy początków Vader. Jeśli macie ochotę na oldschool w naprawdę porządnym wykonaniu, koniecznie sprawdźcie to co skomponowali rzeźnicy z Lectern.

Maciej

Lectern is an Italian Death Metal quartet, one that has been around since the end of the nineties. In that time, the band has released numerous releases, among them their second full-length album: Precept of Delator.. By the numbers, Precept of Delator is an album containing nine tracks, adding up to thirty-seven minutes on fast-paced, aggressive Death Metal (exactly the way it is supposed to be).

Overall, Lectern has bypassed the very melodious approach that I often coincide with pretty much any Italian Metal band, instead favouring a more traditional Death Metal style, not unlike what I would expect from the likes of Entombed – Which, incidentally, also fits together rather well with the average running time of each track (which is around three and a halv minutes).

Precepts of Delator is riddled with songs that can best be described as energetic, near relentless and powerful – Making the album an excellent choice for fans of early nineties-era Death Metal.

My only real peeve with the album is the length. Perhaps a side-effect of many of the other albums that I have been spinning these last few weeks, but I would have loved Lecterns album to be… Longer. That is, however, only a personal preference, since Precept of Delator is an excellent album in its own right – And making it longer for the sense of making it longer is rarely a good decision. But I digress.

All in all, Lectern is a prime example og what the genre was (and still is, obviously). Nothing revolutionary, merely a great exercise of what the genre is when done right – And as such, definitely something worthy the attention of old-school fans of the genre.


1. Gergal Profaner
2. Palpation of Sacramentarian
3. Fluent Bilocation
4. Distil Shambles
5. Pellucid
6. Diptych of Perked Oblation
7. Garn for Debitors
8. Precept of Delator
9. Discorporation with Feral


Fabio Bava - Vocals, Bass
Pietro Sabato - Guitars
Marco Valentine - Drums


https://www.youtube.com/watch?v=q0rPgkqb4W8

NIE ZACHOWUJ SIĘ JAK PRAWDZIWY POLSKI KMIOT... POBIERAJĄC UDOSTĘPNIAJ... UDOSTĘPNIAJ TAKŻE PO POBRANIU!

INITIAL SEEDING. SEED 14:30-22:00.
POLECAM!!!

START WIECZOREM... 100% Antifascist