|
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
...( Opis )...
"Circle in the Round" to kolejny zbiór wcześniej niewykorzystanych nagrań z katalogu Milesa Davisa. Tym razem pochodzących z bardzo odległych sesji. Kompilacja obejmuje materiał z lat 1955-1970. W ciągu tych piętnastu lat Davis dokonywał licznych zmian składów i stylów, co negatywnie wpływa na spójność tego wydawnictwa. Za to poziom poszczególnych utworów prezentuje się bardzo wysoko. W większości są to zupełnie premierowe nagrania. Wyjątek stanowi "Love for Sale", który w tej samej wersji był już wydany na japońskiej kompilacji "1958 Miles" (1974), a także "Two Bass Hit" i "Sanctuary" - znane odpowiednio z albumów "Milestones" i "Bitches Brew", tutaj jednak zamieszczone w innych, starszych wersjach, nagranych przez inne składy.
Na pierwszej stronie cofamy się do czasów hard bopu i cool jazzu, za sprawą trzech utworów zarejestrowanych w latach 1955, 1958 i 1961. "Two Bass Hit", kompozycja Dizzy'ego Gillespie i Johna Lewisa, została nagrana przez tzw. Pierwszy Wielki Kwintet Milesa Davisa w tym samym czasie, co album "'Round About Midnight". "Love for Sale", autorstwa Cole'a Portera, został natomiast zarejestrowany wkrótce po sesji "Milestones", już w innym składzie - tym samym sekstecie, który gra w większości utworów na "Kind of Blue". Z kolei "Blues No. 2" to odrzut z sesji "Someday My Prince Will Come". Wszystkie te utwory to typowy jazz z tamtego okresu, bardzo przyjemny, ale dziś brzmiący już trochę archaicznie. Jeśli jednak ktoś lubi ten klimat, z pewnością będzie zachwycony. Szczególnie wspaniale wypada 12-minutowy "Love for Sale", pełen doskonałych popisów solowych Davisa, Johna Coltrane'a, Cannonballa Adderleya i Billa Evansa, wspartych świetną grą sekcji rytmicznej tworzonej przez Paula Chambersa i Jimmy'ego Cobba. Nie błyszczą tu może aż tak, jak na "Kind of Blue", ale już tu słychać zalążek magii tamtego albumu.
Druga strona i większość trzeciej to już nagrania z przełomu lat 1967-68, czyli schyłkowego okresu istnienia Drugiego Wielkiego Kwintetu i pierwszych eksperymentów z elektrycznym instrumentarium. Wypełniający całą stronę tytułowy "Circle in the Round" to ponad półgodzinny jam (na potrzeby tego albumu skrócony o siedem minut), który rozpoczął tzw. elektryczny okres twórczości Davisa. Co prawda, członkowie kwintetu grają tu na akustycznym instrumentarium (ciekawostką jest wykorzystanie czelesty zamiast pianina), ale towarzyszy im Joe Beck na gitarze elektrycznej (grający tylko charakterystyczną partię rytmiczną, żadnej solówki). Utwór był prawdziwym przełomem w twórczości Davisa, a gdyby został wydany zaraz po nagraniu, można by mówić o nim jako o kamieniu milowym jazzu. Jednak nawet bez tego kontekstu, jest to po prostu porywający popis improwizatorskich umiejętności muzyków i jedno z największych arcydzieł Davisa z lat 60.
"Teo's Bag" i "Side Car I" to powrót do stricte akustycznego grania, ale niezwykle ekspresyjnego i dużo bardziej nowoczesnego. Ten drugi został tu zamieszczony także w alternatywnej wersji, zatytułowanej "Side Car II", wzbogaconej o gitarowe partie George'a Bensona. Jego gra ozdobiła także oryginalną wersję "Sanctuary" - w przeciwieństwie do tej bardziej znanej, w całości utrzymaną w delikatnym, balladowym nastroju. Wszystkie te utwory powstały w tym samym czasie, co album "Miles in the Sky". Nieco później, bo pod koniec 1968 roku, i w trochę innym składzie zarejestrowany został "Splash". Tu już słychać zupełnie inną koncepcję, wspaniale rozwiniętą wkrótce potem na albumie "In a Silent Way" - prostszy, bardziej rockowy rytm i psychodeliczne partie elektrycznych klawiszy Herbiego Hancocka, Chicka Corei i Joego Zawinula. Brakuje tylko Johna McLaughlina i jego gitary. Jest za to mnóstwo energii i porywające partie instrumentalne, przede wszystkim saksofonowa solówka Wayne'a Shortera.
Ostatni utwór, "Guinnevere", to kompozycja Davida Crosby'ego z debiutanckiego albumu folkrockowej supergrupy Crosby, Stills & Nash. Tutejsza wersja została zarejestrowana na początku 1970 roku, w tym samym czasie, co utwory "Great Expectations", "Orange Lady" i "Lonely Fire" wydane na albumie "Big Fun". "Guinnevere" utrzymany jest w tym samym stylu - bardzo klimatycznego, psychodelicznego fusion, z silnymi wpływami muzyki hindustańskiej. Sam kompozytor przyznawał, że nie słyszy tu żadnego podobieństwa do swojego utworu. Podobno miał czelność powiedzieć o tym Davisowi, gdy ten prezentował mu nagranie, za co został przez niego wykopany z jego domu. Trudno się z nim jednak nie zgodzić. Utwór zmienił się ze zgrabnej, melodyjnej piosenki w hipnotyzujący, instrumentalny jam, w którym nie słychać żadnych rozpoznawalnych motywów z oryginału. W ten sposób powstało coś zupełnie nowego, równie doskonałego w swojej kategorii.
"Circle in the Round" to bardzo chaotyczny zbiór utworów z różnych etapów kariery Milesa Davisa. Brak spójności kompilacji wynagradzają jednak same kompozycje, które zdecydowanie nie zasłużyły na to, by tak wiele czasu przeleżeć w archiwum. Dobrze więc, że takie wydawnictwo się ukazało. Do dziś stanowi świetne uzupełnienie dyskografii Davisa. Bo choć niektóre utwory są obecnie dołączane do kompaktowych reedycji właściwych albumów, tak pozostałe - w tym takie perły, jak "Circle in the Round" i "Guinnevere" - są poza tą składanką dostępne tylko w drogich i trudnych do zdobycia boksach.
Paweł Pałasz
Wydany na jesieni 2009 roku box Milesa Davisa „zawiera 52 tytuły i łącznie aż 70 krążków! Po niedawnej, wystrzałowej reedycji dzieł wszystkich The Beatles, to przedsięwzięcie wydawnicze przebija rozmiarem wszystko tego typu, a już na pewno w kategorii jazzu. Po słynnej serii dziesięciu 3-7 kompaktowych boksów, integrujących wszystkie nagrania w wybranych okresach, firma Columbia „poszła na całość” i zaoferowała w jednym pudełku w cienkich tekturowych okładkach wszystkie płyty, jakie firmował Davis pod szyldem Columbii w okresie od 1955 do 1985 r., kiedy nagrywał wyłącznie dla Columbii lub Sony Music.
Pewien chronologiczny wyjątek stanowi włączenie do zwartej kolekcji nieco zapomnianego albumu „In Paris Festival International de Jazz; May 1949”, poszerzonego o dwa niepublikowane utwory. Wtedy to Davis odbył pierwszą podróż do Europy, gdzie przyjmowano go entuzjastycznie, a towarzyszyli mu na scenie: James Moody - ts, Tadd Dameron - p, Barney Spieler - b i Kenny Clarke - dr. Innym, niepublikowanym wcześniej dokumentem z trasy europejskiej jest krążek DVD „Live In Europe ’67” (jedyny w zestawie materiał wideo) zawierający rejestrację z dwóch występów kwintetu Davisa w Sztokholmie i Karlsruhe. Jak na mistrzowską formację przystało (Wayne Shorter - ts, Herbie Hancock - p, Ron Carter - b, Tony Williams - dr), podobny repertuar koncertu grywany w tamtym okresie, przedstawili w wyraźnie odmienny sposób. Można się naocznie przekonać, jak rodziła się ta unikalna interakcja między członkami grupy Davisa, choć on sam wydawał się być jakby ponad nią.
Znakomita większość kompaktów zawiera oryginalny materiał, jaki znajdował się jeszcze na płytach winylowych, lecz repertuar niektórych tytułów został rozszerzony, i tak do „Quiet Nights” dodano dwa utwory, które ukazały się wcześniej na składankach. Podwójny „At Plugged Nickel” zawiera oryginalną sekwencję utworów z koncertu, a wszystkie one pojawiły się w pełnym wymiarze, bez wcześniejszych edytorskich wyciszeń. Materiał z występu septetu Davisa (Gary Bartz - ss, Keith Jarrett, Chick Corea - keyb, Dave Holland - b, Jack DeJohnette - dr, Airto Moreira - perc) podczas angielskiego festiwalu rockowego na wyspie Wight był dotychczas dostępny tylko w okrojonej formie na potrójnej składance z udziałem innych zespołów, lub w pełnym wymiarze na DVD „Electric Miles” wydanym kilka lat temu. Utworzono więc nowy tytuł „Isle Of Wight”, zawierający pełną wersję koncertu w wersji audio i taki włączono do niniejszego zestawu. Wreszcie podwójny album „We Want Miles” wzbogacono o trzy utwory pochodzące z rzadkiej koncertowej płyty „Miles! Miles! Miles!”, wydanej wcześniej wyłącznie w Japonii.
Poszczególne kompakty, w zremasterowanej formie (w sensie audio), zostały opakowane w tekturowe okładki w stylu używanym przez wydawców japońskich. Na okładkach zamieszczono reprodukcje z oryginałów jakie znajdowały się na płytach winylowych. W pudełku o niemonstrualnych rozmiarach oprócz kompaktów znajduje się jeszcze 250-stronicowa książka z biograficznym esejem (w trzech językach) pióra Frederica Goaty’ego, rzadkimi fotosami, memorabiliami, pełną dyskografią z odnośnymi komentarzami Francka Bergerota i indeksem wszystkich utworów.
Powyższe szczegóły są istotne dla kolekcjonerów maksymalistów, również dla tych, którzy pragną odświeżyć zbiory zredukowanym objętościowo cackiem. Natomiast dla rozpoczynających przygodę z jazzem, pragnących zgłębić fenomen maestrii Davisa i prześledzić ewolucję jego koncepcji artystycznych, jest to kuszący (również ceną rzędu 170 EUR) sposób wejścia w posiadanie swego rodzaju jazzowej Biblii w wersji limitowanej.
Mniej wtajemniczonym należy przypomnieć, że znajdą w unikalnym zestawie albumy, które decydująco wpłynęły na rozwój jazzu i wytyczały obszar jazzowego idiomu. Mamy więc w zbiorze uznaną za bezapelacyjnie najwspanialszą płytę jazzową wszech czasów „Kind Of Blue”, której doskonałość i piękno dostrzegły jednomyślnie już dwa pokolenia fanów i krytyków; tego można słuchać bez końca! Kolejne tytuły, które zdobyły najwyższe oceny, a może tylko minimalnie ustępowały kunsztem artystycznym, jak „Miles Ahead”, „Milestones”, „Miles Smiles”, „Bitches Brew”, „On The Corner”, „Agharta” i „Aura”, stanowiły punkty zwrotne w kształtowaniu oblicza jazzu w różnych okresach, a niekiedy, jak w przypadku trzech ostatnich pozycji, wyprzedziły epokę.
Nie można też zapomnieć o cudownym potraktowaniu przez hipnotyczną trąbkę Davisa klimatów hiszpańskich w „Sketches Of Spain”, przy niezwykle harmonijnym wtórowaniu orkiestry Gila Evansa, kojącego nastrojem i urokiem albumu „In a Silent Way”, odmalowaniu bokserskich emocji w ścieżce muzycznej do filmu „Jack Johnson”, czy wreszcie futurystycznym szkicu jazzu przyszłości przedstawionym na koncertowym albumie „Pangaea”, jakby desperacko rzuconym przez mistrza przed pięcioletnią przerwą w działalności artystycznej. Na brak wrażeń nie można narzekać przy każdej pozycji.
Hasło noszone w klapach na pamiętnym Jazz Jamboree ’83 z udziałem Davisa jest nadal aktualne: „We Want Miles!”.
Cezary Gumiński
...( TrackList )...
CD 1:
Two Bass Hit 3:42
Love For Sale 11:49
Blues No. 2 6:48
Circle In The Round 26:15
CD 2:
Teo's Bag 5:55
Side Car I 4:58
Side Car II 3:34
Splash 8:30
Sanctuary 8:48
Guinnevere 18:06
1979 release with recordings ranging from 1955 to 1970
...( Obsada )...
Miles Davis — trumpet, bells, chimes
John Coltrane — tenor saxophone (track 1, 2)
Cannonball Adderley — alto saxophone (track 2)
Hank Mobley — tenor saxophone (track 3)
Wayne Shorter — tenor saxophone (tracks 4-10)
Bennie Maupin — bass clarinet (track 10)
Khalil Balakrishna — sitar (track 10)
Joe Beck — guitar (track 4)
George Benson — guitar (tracks 7,9)
John McLaughlin — guitar (track 10)
Red Garland — piano (tracks 1-2)
Bill Evans — piano (track 2)
Wynton Kelly — piano (track 3)
Herbie Hancock — piano (tracks 4-7, 9), celeste (track 4), electric piano (track 8)
Chick Corea — electric piano (tracks 8,10)
Joe Zawinul — electric piano (track 10)
Paul Chambers — bass (tracks 1-3)
Ron Carter — bass (tracks 4-7,9)
Dave Holland — bass (track 8,10)
Philly Joe Jones — drums (tracks 1,3)
Jimmy Cobb — drums (track 2)
Tony Williams — drums (tracks 4-9)
Billy Cobham — drums (track 10)
Jack DeJohnette — drums (track 10)
Airto Moreira — percussion (track 10)
https://www.youtube.com/watch?v=f6l3RCbDB08
NIE ZACHOWUJ SIĘ JAK PRAWDZIWY POLSKI KMIOT... POBIERAJĄC UDOSTĘPNIAJ... UDOSTĘPNIAJ TAKŻE PO POBRANIU!
...( Info )...
INITIAL SEEDING. SEED 14:30-22:00.
POLECAM!!!
START WIECZOREM... 100% Antifascist
|
