...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...



...( Opis )...

Ta płyta przyszła znikąd. Nic jej nie zapowiadało, nie czekałem na nią, bo nie miałem pojęcia, że się ukaże. A jednak przyszła, została i co jakiś czas o sobie przypomina, choć – przyznaję – nie miała ze mną łatwo. A to dlatego, że zwyczajnie nie trafiła w swój czas. Musiała poczekać na ocieplenie.

Stołeczny kwartet Psyhoes zaproponował na debiutanckiej epce Typhoon Trip bardzo przyjemną mieszaninę rozfuzzowanego stonera, grunge i przebojowości. Album jest naprawdę bardzo sympatyczny, zdecydowanie opowiada się po piosenkowej, jasnej stronie osi. Punkt wyjścia wydaje się logiczny – to okolice Kyuss i ich późniejszych pogrobwoców. Do tego jednak Psyhoes dokładają bardzo dużo od siebie, odświeżając formułę i nadając jej nowy, atrakcyjny sznyt. Recepta okazała się banalnie prosta. Całe mnóstwo fuzzowców wolało iść w rozwlekłe, nudne jak flaki z olejem kompozycje, byle tylko podkreślać swoją pustynność, Psyhoes jednak są pozbawieni takich przyziemnych pragnień. Na Typhoon Trip rządzi piosenka. Radiowych formatów tu jednak nie znajdziecie – najkrótszy numer to prawie sześć minut, najdłuższy przekracza dziewięć – ale za to znajdziecie w zasadzie radiową przebojowość. Każda z czterech zawartych na epce propozycji to bardzo zmyślnie wykonany kawałek dobrej muzyki z całymi garściami zapadających w pamięć momentów.

Psyhoes wydają się być jednak skromni. Nie rzucają na dzień dobry fajerwerków, a proponują Worn-out Ego, spokojnie bujający numerek oparty na brzmieniu gitary rodem z Truckfighters, ale podbitym w refrenie fajną elektroniczką. Nie ma tu trzęsienia ziemi jak u Hitchcocka, co nie znaczy, że nie jest fajnie. Im dalej w las tym więcej grzybów. Przefuzzowane brzmienie bardzo fajnie łączy się z wyraźnymi wpływami grunge (dalekie echa Pearl Jam w Gasoline), ale też sama pustynia została tu dopracowana i uzupełniona o przyjemne wokale, więc np. taki Hyos sprawia wrażenie, jakby był krzyżówką wspomnianych Truckfighters z Mars Red Sky. Gdzieniegdzie niespodziewanie do głosu dochodzą elementy alternatywnego rocka, dzięki którym Psyhoes czasami skręcają we wczesne Queens of the Stone Age.

Pośród tych wszystkich przyjemnych refrenów i zwrotek zdarzają się jednak również takie mniej oczywiste momenty. Pod tym względem Typhoon Trip jest jak pudełko czekoladek – znajdziecie tutaj i nieoczekiwane interwały, i wręcz hardrockowe refreny, i sporo rockowej bezczelności, i nieco oderwanej psychodelii. Jeśli chcecie sprawdzić, z czym epkę jeść, polecam odpalić sobie zamykający ją numer Varsovie, który najlepiej łączy wszystko to, czym Typhoon Trip jest. Najlepiej jednak poświęcić pół godziny i zapoznać się na spokojnie z całym materiałem. Jest naprawdę relaksujący, co zresztą podkreśla bardzo ciepła produkcja, która z jednej strony daje wam programowo brudne brzmienie, z drugiej skupia się na klarowności. Rezultat? Swoboda i brak prężenia muskułów bije od Typhoon Trip w każdym aspekcie. Nie słyszę tu udawania, nie słyszę kompleksów, słyszę za to dużo radości z grania. Dzięki temu ta epka to doskonała propozycja na przyjemny wiosenny wieczór.

10/10 (nmtr)



"Typhoon Trip" consists of 4 tracks (almost 30 minutes) of fuzzy stoner rock with a touch of Elder / Rush-inspired progressive rock and a little bit of psychedelia, all served in the vein of the desert-school of groovy rock&roll.



...( TrackList )...

1. Worn-out Ego
2. Gasoline
3. HYOS
4. Varsóvia



...( Obsada )...

Konrad Szymański - vocals, guitars
Rafał Zduniak - bass
Mateusz Orlicki - drums




https://www.youtube.com/watch?v=Usg_HFDetWA



NIE ZACHOWUJ SIĘ JAK PRAWDZIWY POLSKI KMIOT... POBIERAJĄC UDOSTĘPNIAJ... UDOSTĘPNIAJ TAKŻE PO POBRANIU!


...( Info )...

INITIAL SEEDING. SEED 14:30-22:00.
POLECAM!!!

START WIECZOREM... 100% Antifascist