...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...



...( Opis )...

Ilu ciepłych słów nie poświęciłbym ”Viennie” i jak wielkim szacunkiem bym jej nie darzył, to kiedy przychodzi co do czego, to jednak zawsze twierdzę, że „Quartet” był i jest moją ulubioną płytą Ultravox. Pierwszą, jaką miałem na winylu, pierwszą, jaką miałem na kompakcie i na niej są moje dwa ulubione utwory grupy – „Visions In Blue” i „Hymn”.

W porównaniu do dwóch poprzednich, czyli „Vienny” i „Rage In Eden”, „Quartet” jest nieco inna. Przede wszystkim nagrano ją na Bahamach(*), a wyprodukował ją George Martin. I to słychać – i te Bahamy i tego Martina, bo pojawiły się dźwięki dużo jaśniejsze i pogodniejsze niż wcześniej. Tytuły też już nie takie mroczne – „We Came to Dance” zamiast „Your Name (Has Slipped My Mind Again)”. Trudno uznać „Quartet” za szczególnie wybitne dzieło w dorobku Ultravox, szczególnie, że była już to trzecia z rzędu płyta w podobnym stylu, a wszelkie laury za bycie czymś naprawdę wyjątkowym pozbierała „Vienna” dwa lata wcześniej. Ale czy na pewno Kwartet tak bardzo ustępuje Wiedniowi? Przypuszczam, że wątpię. Muzycznie, brzmieniowo - na pewno jest bardziej różnorodny. Gatunkowo trochę lżejszy, ale tak miało być – nie wyjeżdża się na Bahamy, żeby nagrać płytę w stylu noir. Za to i tak jest tu cała masa świetnych utworów – „Visions In Blue”, wszak nie gorszy od „Vienny”, do tego znakomite „Serenade” i „Hymn”, albo szybko wpadające w ucho „Reap The Wild Wind” i „We Came to Dance”. Dziwi nieco „The Song We Go”, gdzie temat muzyczny wydaje się być tylko pretekstem do perkusyjnej kanonady w finale, ale wszystko staje się jasne, kiedy zobaczymy film „Monument”, kiedy ta kanonada jest tam znacznie wydłużona i do tego na cztery perkusje.

„Quartet” ukazuje trochę bardziej piosenkowe oblicze Ultravox, a poza tym, a może właśnie przede wszystkim jest pożegnaniem z new romantic. Wystarczy teledyski porównać, oprócz „Visions In Blue”(**) reszta to typowe takie produkcje dla lat osiemdziesiątych. No to jeśli nie new romantic, to co? Kawał cholernie dobrego rockowego mainstreamu z wczesnych lat osiemdziesiątych. W zasadzie czego chcieć więcej?

(*) – we wkładce jest napisane – „George Martin for Air Studios Ltd.”, ale mam poważne podejrzenia, że była tam tylko miksowana.

(**) – z czym może być problem, gdyż jest to clip nieco perwersyjny i trudno znaleźć go w sieci.

Wojciech Kapała



...( TrackList )...

CD 1 - Quartet:
1. Reap The Wild Wind 3:47
2. Serenade 5:02
3. Mine For Life 4:44
4. Hymn 5:45
5. Visions In Blue 4:37
6. When The Scream Subsides 4:16
7. We Came To Dance 4:12
8. Cut And Run 4:16
9. The Song (We Go) 3:54

CD 2 - Further Listening:
1. Reap The Wild Wind (Extended Version) 4:45
2. Hosanna (In Excelsis Deo) 4:21
3. Monument 3:14
4. The Thin Wall (Live At Hammersmith Odeon, Dec 1982) 5:54
5. Break Your Back 3:25
6. Reap The Wild Wind (Live At Hammersmith Odeon, Dec 1982) 4:04
7. We Came To Dance (Extended Version) 7:35
8. Overlook 4:03
9. The Voice (Flexi-Disc Version) 4:36
10. Serenade (Special Re-Mix) 6:03
11. New Europeans (Live At Hammersmith Odeon, 05 Dec 1982) 4:18
12. We Stand Alone (Live At Hammersmith Odeon, 05 Dec 1982) 5:35
13. I Remember (Death In The Afternoon) (Live At Hammersmith Odeon, 05 Dec 1982) 6:25



...( Obsada )...

Warren Cann – drums, backing vocals
Chris Cross – bass, synthesizer, backing vocals
Billy Currie – keyboards, violin
Midge Ure – guitar, lead vocals




https://www.youtube.com/watch?v=6dyC0AmQyGs



NIE ZACHOWUJ SIĘ JAK PRAWDZIWY POLSKI KMIOT... POBIERAJĄC UDOSTĘPNIAJ... UDOSTĘPNIAJ TAKŻE PO POBRANIU!


...( Info )...

INITIAL SEEDING. SEED 14:30-22:00.
POLECAM!!!

START WIECZOREM... 100% Antifascist