|
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...
Ta kapela jest starsza ode mnie o dekadę, licząc okres, gdy grali pod inną nazwą. A ja słyszę o nich dopiero w momencie, gdy do recenzji dostaję ich szóstą płytę zatytułowaną „Ithaca”.
Album sygnowany jest logówką Metal On Metal Records, czyli wytwórnią, której fanem jestem od początku istnienia, która zawodzi mnie bardzo rzadko. Po co to piszę? Bo obawiam się, że recenzja Dark Quarterer może być łyżką dziegciu w beczce miodu dla duetu Jowita – Simone. Niestety, takie jest życie. Niestety, ale w mojej prywatnej opinii ta płyta to niewypał. Abstrahując od tego, że nie cierpię progresywnego heavy metalu czy jak to inaczej nazwać, „Ithaca” jest nudna. Jest mdła. Miękka i usypiająca. A wysłuchałem jej około dziesięciu razy. Nie wiem czy to dużo czy mało, ale mnie wystarczy, by wyrobić sobie zdanie na temat tego albumu. Nic mnie nie rusza. Melodie są przesłodzone, nie trącają w ogóle tej delikatnej struny w mojej duszy (tak, też mam taką, hehe), quasi operowe elementy wymieszane z rock’n’rollem podszytym ledzeppelinową nutą w „Rage of Gods” brzmią z kolei strasznie niedorzecznie (choć może jakby się trzymali tylko tej rockowej konwencji to bardziej przykuli by moją uwagę)… Może ktoś i lubi, ja nie. Do tego nie wiem czy to tylko moje wrażenie, czy to taka produkcja do dupy, ale mam wrażenie, że wokalista najzwyczajniej w świecie sepleni. Niepewny tego zasięgnąłem opinii drugiego specjalisty, który po odsłuchaniu kawałka powiedział „napisz, że to sepleniący Dream Theather i będzie”. Coś w tym jest, bo Dream Theather też nigdy mnie nie rajcowało. I nie mówię tego ze złośliwości, tylko z poczucia recenzenckiego obowiązku. Jeśli wokalista biłby na głowę Dio też bym to napisał. Ale nie bije. I ogólnie – jeśli ktoś nie lubi progresywnego metalu, to szkoda jego czasu a Dark Quarterer. Do tego, jak to w progressive metalu bywa, numery mają po siedem minut i więcej, co męczy mnie strasznie…
Sesja z „Ithaca” nie pozostawia złudzeń – ten włoski zespół nie tworzy muzyki dla mnie. Nie mam ochoty poznawać ich wcześniejszych numerów, ani też za bardzo pewnie nie będę śledził ich przyszłości.
Oracle
DARK QUARTERER, the legendary Italian band from 1980, known as pioneers of epic progressive style, come back with their 6th full-length album "Ithaca". Their style could be best described as an amalgam of '80s epic heavy metal with '70s progressive rock, and some elements of doom. Masterful musicianship and songwriting is a guarantee with this band, and this shows in the instantly memorable songs that reveal more sublime details with every spin of the album. Their music is very warm, full of various emotions and moods, much thanks to the impressive vocal use, ranging from mystical and fragile sounding sotto voce, through more eccentric singing and falsettos, to full-on powerful metal delivery. Lyrically, it's a concept album inspired by the poem "Ithaca" by Constantine P. Cavafy, in which Odysseus' travel back home from the Trojan War is seen as a metaphor for life, where the goal is not important, but the journey itself. And the album itself is a fascinating journey through sound and words. Spellbinding, unconventional, quirky... A unique and monumental work of art which could be also described with just one word: EPIC. Not to be missed by fans of ADRAMELCH, MANILLA ROAD, THUNDER RIDER, SLOUGH FEG, as well as Italian prog rock bands like THE TRIP or GOBLIN.
1. The Path Of Life 8:58
2. Night Song 7:27
3. Mind Torture 6:48
4. Escape 7:59
5. Nostalgia 6:29
6. Rage Of Gods 10:30
7. Last Fight 6:17
Backing Vocals – Alice Bertoncini, Laura Nepi
Bass, Vocals – Gianni Nepi
Drums – 'Nipa'
Guitar [Guitars] – Francesco Sozzi
Keyboards – Francesco Longhi
https://www.youtube.com/watch?v=hUduza2V068
NIE ZACHOWUJ SIĘ JAK PRAWDZIWY POLSKI KMIOT... POBIERAJĄC UDOSTĘPNIAJ... UDOSTĘPNIAJ TAKŻE PO POBRANIU.
INITIAL SEEDING. SEED 14:30-22:00.
POLECAM!!!
START WIECZOREM...
|
