...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


Zespoły przychodzą i odchodzą, ruch na scenie jest tak duży, że zastanawiam się, czy jest sens żałować rozpadu jakichś zespołów, gdy na ich miejsce powstają wkrótce nowe twory, z aspiracjami, by być godnym zastępstwem. Na przykład, szkoda mi było na wieść, że działalność kończy One Tail, One Head. Ale wiedziałem, że świat się na tym nie skończy.

Wystarczyło odczekać trochę i oto na horyzoncie pojawił się Beyond Man. Zespół muzyków związanych właśnie z One Tail, One Head, Mare, Celestial Bloodshed i innymi znaczącymi nazwami na black metalowej scenie. To znaczy, to nie jest tak, że to jakiś sukcesor, bo ta grupa istnieje od kilkunastu lat, ale poza demówką z 2008 roku była raczej w cieniu i chyba bez większej aktywności. Ale teraz jakby odżyli. I właśnie ich debiutancki album, „Beyond Man”, ukaże się już za momencik, dzięki The Sinister Flame Records – wytwórni, która nie splamiła się chyba słabym wydawnitwem. To wszystko do kupy powinno zwiastować sukces, jeśli nie komercyjny, to na pewno artystyczny. I – w moim przekonaniu – tak właśnie jest. Na tym ponad półgodzinnym materiale jest wszystko to, za co ceniłem sobie (i cenię nadal) wymienione wcześniej zespoły. Przede wszystkim, mamy tutaj świetny klimat – chaotyczny i nawiedzony. Brudne brzmienie cały czas utwierdza nas, że mamy do czynienia z totalnie podziemnym black metalem, ale nie jest to żadne lo-fi. Z kompozycji Beyond Man bije autentyczne zło. Gdy słuchacz wgryzie się w strukturę kompozycji, doceni równocześnie to, w jak przemyślany sposób zostały napisane te numery. Zajebiście mocnym punktem są tu też riffy o naprawdę złowieszczej wibracji. No i wokale. Kurwa, Björn to jeden z lepszych gardłowych na scenie, uwielbiam jego aranżacje partii – pełne emocji, charyzmy i szaleństwa. Zdecydowanie jest jednym z najmocniejszych filarów tego zespołu. Z drugiej strony – nie umiem znaleźć na „Beyond Man” słabego punktu. Naprawdę. Nawet się starałem – no co Wam powiem, że chciałbym, żeby bębny były minimalnie głośniej? To już będzie z mojej strony usilne malkontenctwo, więc zostawmy to tak, jak jest.

Wspaniała płyta, której z (nie)czystym sumieniem przyznaję maksymalną ilość punktów w naszej kejosowej skali. Zdecydowanie musicie zapoznać się z tym krążkiem, bo wiele stracicie jeśli przejdziecie nad nim obojętnie.

10/10 (Oracle)

Norway and Black Metal, something that just goes hand in hand. Like Cheese and Pickle and Pineapple on Pizza, it’s just the natural order. But when the Scandinavian Black Metal washing machine churns out yet another offering to the world of Heavy Metal you can’t help but think, what’s new?’. So, without further ado, allow me to introduce BEYOND MAN bringing forth their debut release “Beyond Man”. The artwork for which is just simple, yet elegant in its simplicity.

Opening the album is the aptly named “Intro”; ominous undertones that make my minds eye begin to imagine the vast dunes of the desert during a sandstorm. The track may not be a full bodied, blood and thunder track but by god does it set the scene, I cannot wait for what is to come. The flurry of intense and desperate instrumentals, when coupled with the pained and anguishing screams really takes the album on it’s natural course. That sandstorm is still raging uncontrollably but it’s building, and what a perfect way to capture this than with the development of the vocals. From distant shouts, to aggressive guttural growls it hammers the track home.

“Art Beyond Man” begins with a much more silky Doomy feel, those heavy and drawn out notes just trudging the track along before coming to a juddering halt. But this is short lived, before vocalist W calls to the listener and the instrumentals burst into life with a flurry of activity. But that Doomy styling comes back to the fore toward the latter end of the track, and to me, these seamless transitions of styles really made this particular track stand out to me as something really fantastic. If you want to see more melding styles and blurred Genre lines then look no further than “World Without End”, the music is just evolving before your eyes. It is not Black Metal, but it is and I am struggling to define it. It is it’s own beast, it is intense, aggressive and most of all utterly fantastic. I love it.

If you were to take the parts of these first four tracks that made them perfect, blended them together and poured the results into a speaker, then I think you would get “Ave Usera” and “The World Encircler”. The musicianship is simply astounding, the intricacies in behind the main wall of music is so deftly delivered that you might not notice it, but you certainly would had it not been present. And then there is just that final musical section of “The World Encircler”, the sandstorm has built to it’s apocalyptic proportions and is engulfing everything and everyone before ending with the world in chaos.

Overall, I fucking adored this album. BEYOND MAN have delivered such a fantastically complete performance that I am struggling to fault it. Ok if I was trying to pick fault (which I kind of guess is my remit with this? I don’t know I don’t like to be an arsehole), the production may not have been perfect, but I question whether that was to aid in the effective delivery and the styles that they opted to go with. Fans of good music, get out there and get this album into your library TODAY!

Will Travers


1. Intro - Descending 1:26
2. Helel Ben Sahar 5:46
3. Art Beyond Man 6:06
4. World Without End 6:25
5. Ave Usera! 6:07
6. The World Encircler 7:18


W. – Vocals, Bass
E. – Guitar
A. – Guitar
S. – Drums


https://www.youtube.com/watch?v=2rFe232lytg

NIE ZACHOWUJ SIĘ JAK PRAWDZIWY POLSKI KMIOT... POBIERAJĄC UDOSTĘPNIAJ... UDOSTĘPNIAJ TAKŻE PO POBRANIU.

INITIAL SEEDING. SEED 14:30-22:00.
POLECAM!!!

START WIECZOREM...