...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


Przyznam się szczerze, że w ostatnich latach nic w muzyce tak mnie nie wzięło jak twórczość tej amerykańskiej formacji z Kalifornii! Wydany na winylu w 1998 roku (a na CD w 1999 - z 3 utworami więcej) drugi w dyskografii album "Twilight Of The Idols" był pierwszą płytą Slough Feg jaką posłuchałem i już po pierwszych 10 sekundach wiedziałem że to będzie sensacja!

Zespół zaprezentował bardzo klarownie i naturalnie wyprodukowany (choć brzmiący niemal jak powstały w latach 70-tych) ciężki rock z metalowymi (a nawet z progresywnymi) wpływami - taki jaki się grało w latach 1978-83, czyli będący połączeniem stylistyki wczesnych Black Sabbath, wczesnych Iron Maiden, epickiego, tradycyjnego metalu spod znaku Manilla Road oraz elementów celtyckiego folku i akustycznych gitar. Mam na myśli kapitalne, bardzo nośne melodie, soczyste, ciężkie, chwytliwe gitarowe riffy (częstokroć jakby wyjęte z "Master Of Reality" czy "Vol. 4"), dość rozbudowane, instrumentalne pasaże i oczywiście mnóstwo zmian tempa i nastroju...

Wielkim plusem zespołu jest obdarzony cudownie magnetycznym i autentycznie fantastycznym głosem wokalista Mike Scalzi - zarazem lider i autor niemal całej muzyki zespołu. Daję głowę, że każdy fan cięższych brzmień będzie zachwycony muzyką tej formacji i nie będzie się mógł oderwać od ich płyt przez całe lata - tak jak ja!


Zdecydowanie jeden z najciekawszych zespół heavy metalowych ostatnich 20 lat. Slough Feg alias The Lord Weird Slough Feg powstał w 1990 roku, zaś miano grupy założyciel Mike Scalzi zaczerpnął od imienia złoczyńcy z serii komiksów Sláine. Początki były ciężkie, wszak heavy metal odchodził do lamusa, zaś rozgłosu nabierały cięższe odmiany muzyki metalowej i przede wszystkim kapele grunge'owe. Na pierwszego pełniaka od kapeli zatytułowanego po prostu The Lord Weird Slough Feg przyszło nam czekać 6 lat. Efekt końcowy jednak zwala z nóg, bo płyta aż kipi od fenomenalnych zagrywek gitarowych brzmiących jak skrzyżowanie Manilli Road z Iron Maiden, świetnych partii wokalnych i porywających solówek gitarowych. Ponadto grupa potrafiła pięknie inkorporować składowe innych gatunków - czego dobitnym przykładem jest skoczny Red Branch z silnie celtycko-folkowymi klimatami. Muszę też nadmienić o tekstach utworów - niby dotyczną maglowanych już w tym gatunku tematów pokroju baśni, opowieści fantasy czy filozofii, niemniej nawet na tym polu Slough Feg nie zawiodło, dostarczając dobrze napisane liryki.

Rok 1999 przynosi premierę drugiego longplaya grupy Twilight of the Idols. Jest to płyta najbardziej folkowa w całym dorobku grupy. Tutaj krzyżówki maidenowskich melodii z zagrywkami wziętymi z celtyckiej muzyki ludowej nie są rzadkością. Slough Feg nie zamykał się w heavy metalowym światku i w swoich utworach lubiło nawiązać do progresywnego rocka spod znaku Yes czy klimatów znanych z Vol. 4 Black Sabbath. Jest też w pełni folkowy utwór, który roztacza aurę szkockich tawern i opowieści snutych przez doświadczonych wilków morskich. Uwierzcie mi, przy tej muzyce szkockie whisky wchodzi najlepiej.

Grupa była na fali, więc już rok później wypuszcza ona trzecie nagranie Down Among the Deadmen. I nie wiem jak to zrobili, ale przeszli samych siebie i nagrali rewelacyjny album, przy którym takie Hammerfall to plastikowa papka dla młodych kuców. Zapomnijcie o schematycznych, pisanych spod jednej sztancy kompozycjach - Slough Feg dostarczyło na tym albumie 13 zabójczych niczym cymmeryjska stal numerów, pełnych zachwycających partii gitarowych, pięknych melodii, fantastycznych partii wokalnych (Walls of Shame do a!) i mieniących się różnorakimi kolorami - są więc momenty zarówno rzewne, jak i te epickie, które pobudzają do bitwy z pozerstwem.

Czy po takim ciosie Slough Feg mogło nagrać coś lepszego? Mike Scalzi z chłopakami udowodnił, że tak. Mowa o Traveller wydanym w 2003 roku, który do momentu wydania Sanctimonious przez Attic dzierżył u mnie palmę najlepszego nagrania heavy XXI wieku. W porównaniu do poprzednich płyt klimat jest bardziej zadziorny, czasami nawet zahaczając o speed metal. Podróżnik to album koncepcyjny OPISujący historię kosmicznego najemnika Baltecha uwikłany w misterny plan profesorka Ricka stworzenia doskonałej rasy, niesamowicie epicki i majestatyczny. Brak mi słów, by OPISać, jak fantastycznie napisane są kompozycje, jak cudownie krążą po uniwersach różnorakich podgatunków muzyki metalowej, biorąc z nich to, co im potrzebne i tworząc niesamowite utwory. Tu nawet utwory pokroju Professor's Theme, które na innych albumach byłyby po prostu przerywnikami, tu piorą dupsko tak samo mocno jak pozostałe "pełnoprawne" kompozycje. [Fragment]

Nucleator


1. Funeral March 1:21
2. Highlander 4:10
Backing Vocals – Greg Haa, Justin Phelps

3. High Season II 3:11
4. The Pangs Of Ulster 4:03
5. Brave Connor Mac 2:56
Backing Vocals – Dave Passmore, Mike Scalzi, Molly Beach, Scott Beach

6. The Wickerman 4:19
7. Slough Feg 4:10
8. The Great Ice Wars 8:49
9. Life In The Dark Age 4:23
10. Warpspasm 2:23
11. Bi-Polar Disorder 6:01
12. The Wizard's Vengeance 3:31
13. We'll Meet Again 3:05
14. Outro 0:22


Bass, Bagpipes – Scott Beach
Drums – Greg Haa
Guitar, Vocals – Mike Scalzi

https://www.youtube.com/watch?v=d3dzrUrnQ9Y

NIE ZACHOWUJ SIĘ JAK PRAWDZIWY POLSKI KMIOT... POBIERAJĄC UDOSTĘPNIAJ... UDOSTĘPNIAJ TAKŻE PO POBRANIU.

INITIAL SEEDING. SEED 14:30-22:00.
POLECAM!!!

START WIECZOREM...