...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


Zdarzało mi się już wiele razy INFOrmować w tym miejscu, że są takie albumy, o których bardzo bym chciał coś napisać, ale mam problem ze stworzeniem nawet tego pierwszego, najważniejszego zdania, które – być może – pociągnęłoby całą resztę. W pewnych przypadkach po prostu odpuszczam, ale w przypadku tej płyty I tego zespołu nie mogę tego zrobić, albowiem uważam, że TRANSGRESJA to jeden z najciekawszych zespołów, jakie powstały w naszym kraju w ciągu ostatnich lat. To zespół intrygujący nie tylko ze względu na zastosowany przez muzyków wygląd z malunkami twarzy fluorescencyjnymi farbami, co oczywiście wywołuje niesamowity efekt podczas koncertów, ale przede wszystkim z racji muzyki i tekstów.

Muzyka zespołu wymyka się wszelkiemu zaszufladkowaniu (to zapewne była jedna z przyczyn, dla których miałem problem z pisaniem o płycie) i chociaż nie jest niczym nowym na światowym rynku muzycznym, to na pewno jest oryginalna jeśli chodzi o polską scenę. Jest wytworem współczesności w stu procentach, wykorzystuje popularne obecnie trendy muzyczne, wykorzystuje obecne możliwości techniczne, ale też jest znakomitym przykładem, jak można wykorzystać pewne stare patenty i przełożyć je na współczesny język muzyczny. Zespół jest pod tym względem prawdziwym mistrzem. Umiejętność łączenia starego z nowym, wykorzystania nowinek technicznych i modnych obecnie patentów do stworzenia czegoś nowego i oryginalnego, własnego jest godna uwagi.

Chociaż tak staremu i przyzwyczajonemu do określonego sposobu prezentowania muzyki nie jest łatwo od razu zaakceptować brzmienia i sposobu wyrażania emocji poprzez muzykę zespołu, to jednak przy otwartości na nowe, z czasem zauważa się wyjątkowość tej muzyki, zaczyna doceniać się umiejętności kompozycyjno-aranżacyjne muzyków. Zaczyna się zauważać to, czego być może nie da się zauważyć od razu. Pewnie młodym przychodzi to łatwiej, starszym trudniej. Ale na pewno warto podjąć ten wysiłek. Mało tego, w pewnym momencie okazuje się, że oswajamy się z tą formą i zaczyna nam sprawiać określoną przyjemność.

Mam nadzieję, że dzięki swojemu zaangażowaniu, dzięki licznym koncertom, zespół zyskał już spore grono fanów, aczkolwiek dla tych osób, które jeszcze nie miały z nim kontaktu mogę napisać, że muzyka Transgresji mieści się w szerokich ramach modern metalu, rocka, rap-core’a, metal core’a. Cokolwiek byśmy jednak nie napisali i tak zawsze zabraknie precyzyjnych określeń. Najlepiej zatem, zamiast wymyślać ramy muzyki, po prostu jej posłuchać. A dostajemy w przypadku tego mini albumu sześć naładowanych energią numerów, z licznymi zmianami tempa, z ostrymi riffami gitar, z cała masą nieoczywistych rozwiązań aranżacyjnych. Każde kolejne słuchanie tej płyty odkrywa przed słuchaczem kolejne pokłady niezwykłego kunsztu muzyków.

Na szczególną uwagę zasługują też teksty. Nie zostały dołączone do tego wydawnictwa, więc nie wszystkie da się wychwycić dosłownie, chociaż Paweł śpiewa I wykrzykuje je po polsku, ale I z tych fragmentów, które jesteśmy w stanie wyłapać tworzy się obraz współczesnego młodego człowieka, obarczonego przeszłością świata, historią państwa, wtopionego w żywą tkankę narodu, wrzuconego w płynną, pozbawioną zasad współczesność. Człowieka zmuszonego istnieć z innymi, ale tak naprawdę zostawionego samemu sobie. To istotne kwestie, które dotyczą ogromnej rzeczy współczesnych młodych, ale nie tylko młodych ludzi. Paweł wyłapuje te wszystkie bolączki I OPISuje je niezwykle sugestywnym językiem, który dzięki zastosowaniu określonej formy muzycznej, staje się jeszcze bardziej wyrazisty.

Jak widać, powodów, dla których miałem problem z napisaniem tej recenzji było sporo. Nie jest mi łatwo pisać o takich płytach, trudnych, a jednocześnie – z mojego punktu widzenia – ważnych płytach, bo łatwo je zdeprecjonować lub przesłodzić. A trzeba umieć znaleźć złoty środek. Pewnie mi się nie do końca udało, więc na zakończenie napiszę tylko jedno – spróbujcie, dajcie szansę, wsłuchajcie się w te numery. Jestem pewien, że was poruszą.

A słowa ostatniego utworu: “Czuję, że zanikam, czas przez palce mi przecieka” mógłbym cytować codziennie. Każdego dnia coraz mnie mniej, a czas zaczyna płynąć ciurkiem…

Ray
https://www.metalnews.pl/plyty/transgresja-wyda-reedycje-mini-albumu-spokoj-znajdzie-niewielu/


1. Połamany 4:29
2. Heretyk 3:02
3. Ludzie Atomów Masowej Destrukcji 6:44
4. Lekarskie Dłonie 4:19
5. Robastwo 4:49
6. Czuję, Że Zanikam 3:01

Bonusy:
7. Ludzie Atomów Masowej Destrukcji (Remix By Not4slaves) 3:19
8. Czuję, Że Zanikam (Remix By Dominik Wawak) 2:46


Paweł Gładysz - wokal
Mateusz Kołodziejczyk - gitara
Rajmund Borek - bas
Tomasz Wącirz - sample, syntezatory
Marcin Bula - perkusja

https://www.youtube.com/watch?v=GeA06eFoxCc

INITIAL SEEDING. SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

START WIECZOREM...