...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


Piąta płyta Testament ostro zadziwiła dotychczasowych fanów. Ikona amerykańskiego thrash metalu mocno złagodziła swoje brzmienie i nagrała zdecydowanie najlżejszą płytę w swoim dorobku. I choć byłem jednym z tych, którym ta sytuacja nie odpowiadała, to nie da się ukryć, że „The Ritual” to świetny album, tylko po prostu bardziej rockowy, kosztem metalowej mocy.

Przede wszystkim lightowe jest brzmienie gitar. Najważniejsze jednak, że jakość kompozycji, riffy i solówki są na najwyższym poziomie. Mimo, że tempo często siada, utwory są wyraziste i przebojowe. Na przykład „So May Lies” jest dość wolnym kawałkiem co nie przeszkadza mu być całkiem niezłym hiciorem. Nie chciałbym jednak wyróżniać co lepszych pozycji ponieważ takie są po prostu prawie wszystkie. Wspomnę natomiast o tych, które do tej szerokiej czołówki nie należą. Chodzi mi głównie o tytułowy „The Ritual”, który jest rozlazłym i ślamazarnym motywem. Nie jest to wprawdzie jakaś banalna popierdółka, tylko jednak utwór o wyrafinowanej konstrukcji, ale zbyt dużo w nim takiego balladowego zawodzenia, które dla mnie jest nie do zniesienia. Niestety nie jest to jedyny taki numer na tej płycie i przedostatni „Return To Serenity” jest podobny. W dodatku są to dwa najdłuższe kawałki. Jednak pomijając krótkie intro na „The Ritual” pozostaje jeszcze osiem przednich pozycji więc ogólnie raczej nie można narzekać. Szczególnie przeciwwagą jest najmocniejszy na płycie „Agony”, z cięższymi riffami i doskonałymi solówkami.

Oprócz gitar pewnej modyfikacji uległ wokal. Chuck jeszcze bardziej umelodyjnił swój śpiew, rezygnując z elementów chrypliwych, thrashowych naleciałości. Może nie jest to kierunek dla wszystkich pożądany, ale trudno byłoby odmówić mu wokalnego kunsztu i talentu bo jego głos jest po prostu wyborny.

Tak więc Testament wydał płytę, którą jestem pewien, że nie wszyscy lubią. Polecam jednak podejść do niej z empatią i należnym szacunkiem bo jest w niej zawarty kawał dobrej muzy, a jedna mniej intensywna propozycja w wieloletnim, bogatym dorobku wielkiego zespołu żadną ujmą nie jest.

Wujas

W przypadku zespołów thrashmetalowych bardzo często dzieje się tak, że jak zespół próbuje łagodzić muzykę to od razu wiesza się na nim psy. Nie inaczej było z Testamentem, który po dwóch mocnych, thrashmetalowych krążkach złagodził styl na "Practice What You Preach" i jeszcze bardziej na "Souls Of Black". Już te krążki zebrały ostre słowa krytyki, ale najgorsze było chyba jeszcze przez zespołem.
Wraz ze swoim piątym krążkiem Testament jeszcze bardziej odchodzi od typowego thrash metalu. Jeszcze bardziej niż na poprzednich albumach widoczna jest fascynacja Alexa Skolnicka innymi stylami muzycznymi, dlatego w solówkach odnajdziemy więcej melodii, riffy nie są tak brutalne, a muzyka generalnie bardziej przejrzysta. No własnie - utwory zawarte na "The Ritual" można nucić pod nosem - tym razem niewiele tutaj brutalnej jazdy, szaleńczych temp, wyrafinowanych struktur znanych z "New Order". Otrzymaliśmy 11 kawałków, raczej dosyć schematycznych, sprawnie zagranych, noszacych wyraźne piętno "czarnego albumu" Metalliki. Nie chodzi o to, że jest przebojowo - bo nie jest, ale te utwory są o wiele bardziej przystępne i milsze dla ucha niż te z dwóch pierwszych płyt. W dalszym ciągu obcujemy z typowymi dla zespołu aranżacjami i rozwiązaniami rytmicznymi.

Zasadniczym problemem tego wydawnictwa jest to, że jest łagodniejszy od pozostałych wydawnictw. Niestety, słychać, że utworom brakuje tego zadziora, który by porwał. Dokładnie połowa utworów (paradoksalnie to te z nieparzystymi numerami) jest bardzo nijaka i w zasadzie niczym nie urzeka. Druga połowa utworów jest zdecydowanie lepsza - "Electric Crown" choć daleki od tego co zespół grał dotychczas, wyrasta na jeden z największych hitów zespołu. Nie inaczej jest z zadziornym "Let Go Off My World" i "Deadline". Na uwagę zasługuje mocniejszy od reszty "Agony" i no ballada "Return To Serenity" - tutaj Amerykanie pokazują, że mało kto potrafi pisac takie ballady.

Chociaz "The Ritual" jest albumem delikatniejszym od poprzedniczek, bo od strony instrumentalnej prezentuje się bardzo dobrze - w końcu już wczesniej muzycy pokazali, że grać potrafią i nie inaczej jest teraz. Abstrahując od tego, czy jest to odejście od korzeni, czy też brak pomysłów, należy powiedzieć, że zawartość muzyczna tego krążka jest całkiem niezła, gdyż dostaliśmy kilka dobrych, sprawnie zagranych kawałków, nawet jesli są one lżejsze.

Nie możemy więc powiedzieć, że jest to album gorszy od poprzedniczek, tylko dlatego, że jest lżejszy - zależy co kto lubi. Jednakże "The Ritual" sam w sobie jest krążkiem raczej przeciętnym, gdyż nie znajdziemy tutaj porywających czy odkrywczych rzeczy. Brakuje nawet werwy - jest tylko dobre rzemieślnictwo, a to chyba trochę za mało.

Harlequin


Signs Of Chaos 0:30
Electric Crown 5:31
So Many Lies 6:04
Let Go Of My World 3:45
The Ritual 7:34
Deadline 4:47
As The Seasons Grey 6:16
Agony 4:07
The Sermon 4:48
Return To Serenity 6:25
Troubled Dreams 5:14


Chuck Billy - vocals
Eric Peterson - guitars
Alex Skolnick - guitars
Greg Christian - bass
Louie Clemente - drums

https://www.youtube.com/watch?v=iqyvVeCCsGM

INITIAL SEEDING. SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

START WIECZOREM...