...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


Marna wartość artystyczna, zerowa w kwestii rozrywki. Krążek "Mental Castration" grupy Holy Toy został wypuszczony chyba tylko po to, by pokazać, jak nie należy "robić" płyty.

Andrzej Dziubek oraz jego życie i działalność muzyczna w Norwegii owiane są swego rodzaju nimbem świętości. Facet, który zwiewa przed komunistycznym systemem do Skandynawii, a później zakłada jeden z najważniejszych alternatywnych składów w tamtym kraju, musi budzić słuszny podziw. Swoją klasę potwierdza dokonaniami z formacją De Press, której równie dobrze idzie pisanie ponadczasowych hitów, jak i srogiego punku. Brawa.

Patrząc z powyższej perspektywy wręcz nie mogę uwierzyć, że Dziubek i jego kompan Lars Pedersen odważyli się (bo chyba tak trzeba nazwać ten ruch) zaprezentować światu takie gówno, jakim jest "Mental Castration". Album, który wygląda i brzmi, jakby dwóch facetów zaszyło się w piwnicy, odpaliło po browarku i wpadło na pomysł: "nagrajmy se płytę!". No i se nagrali.

Tragedią jest już szata graficzna, w której jedyne co może się podobać, to czcionka i - ewentualnie - tło. Natomiast reszta wygląda tak, jakby to mój trzyletni bratanek zabrał się za robienie grafiki przy użyciu starego kompa. Kurczę, jakieś lalki jakby z clipartów, chaos, błędy w pisowni… "Togehter"? "Everythink"? "We it the soil"?! Jezuuu. Nie próbujcie mnie przekonywać, że to zabieg celowy. To jest dopiero "mentalna kastracja"!
Zresztą tekstom daleko do lotności. O ile te napisane po polsku jeszcze jakoś kleją się do kupy, o tyle takie twory "You Never Came", "Mental Castration" czy "Man From Factory" napisane są koślawo, źle gramatycznie i bez znaczenia. Że powrócę do porównań z dwoma kumplami w piwnicy: panowie stwierdzili, że "napiszemy se teksty po angielsku" i w tym celu wyjęli zeszyt z pierwszej klasy podstawówki, zdjęli zakurzony słownik z półki i przy pomocy tych alchemicznych przyrządów w pocie czoła sklecili kilkanaście wersów. Piosenka musi posiadać tekst, wiadomo jak jest.

Najlepiej prezentuje się sama muzyka, choć w towarzystwie takich tekstów i grafik to raczej żaden problem. Nerwowa, mechaniczna, zimna. Trochę chaotyczna, sprawiająca wrażenie pisanej na kolanie, ale miejscami pociągająca surowością ("Rock Into Me"), przyjemnym transem (najlepsza na płycie "Procession") lub Laibachową podniosłością za sprawą chóralnych zaśpiewów ("Even The Dogs"). Dobrym pomysłem jest wplecenie w całą płytę "Ludowej śląskiej" - tytuł wyjaśnia wszystko. To folklorystyczny song, oparty na tradycyjnych lirykach, wzbogacony o minimalistyczny podkład skomponowany przez Dziubka.

Ale nawet dla tych dźwięków nie mam ochoty do "Mental Castration" wracać. To płyta okropna i nieprzyjemna, bynajmniej w zamierzony sposób. Te niedoróbki i półśrodki sprawiają, że od obcowania z najmłodszym dzieckiem Holy Toy zaczynają boleć zęby.

Jurek Gibadło

Holy Toy to polsko – norweski projekt muzyczny założony przez Andrzeja Dziubka (wokal, bas, instrumenty klawiszowe), i Larsa Pedersena (perkusja, instrumenty klawiszowe i gitara) znanych ze wspólnego grania w zespole De Press. Holy Toy tworzyli w latach 1982 – 1990 wydając parę fajnych płyt, potem na jakiś czas zniknęli ze sceny. W roku 2013 wydali krążek „Psychic Overdrive” a obecnie obdarowali nas płytą „Mental Castration”. I ten tytuł wcale nie jest przewrotny.

„Mental Castration” jest płytą bardzo skomplikowaną i niełatwą w odbiorze. Dla jednych może być to wadą dla innych będzie zaletą. Na pewno jednak nie pozostawi was obojętnymi. A to już duży plus. Za to co robi Holy Toy można ich albo nienawidzić albo kochać. Nie można jednak nie uszanować tej twórczości. Ich nowy krążek to 17 utworów i przeszło godzina eksperymentowania z muzyką głównie elektroniczną, zaś wielowymiarowość gatunków muzycznych skondensowanych w tej godzinie jest imponująca. Industrial, dark ambient,psychodelic, rave, techno a z drugiej strony dużo spokojniejsze rytmy synth popowe czy też nawet dubstep. Tyle jeżeli z grubsza chodzi o muzykę. Co do wokalu to nadal mamy specyficzny góralsko – angielski głos Andrzeja Dziubka momentami z mocno ludowymi naleciałościami. Mimo niewielkiej ilości użytych instrumentów aranżacyjnie jest bardzo bogato i naprawdę różnorodnie klimatycznie. Od skocznych i wręcz przebojowych „Laboratorium”, „Wściekły baca” i „Haidi Lady” poprzez bardzo mocno odmóżdżające i kastrujące mentalnie „You Never Came”, „”Mental Castration”, „Even The Dogs”, „Rock Into Me” i psychodeliczne niczym Joy Division i Fading Colours „She Looks Like A Butterfly”, „Procession”, „Exhibition”, Kraftwerkopodobnych „Man From Factory” i „Was Is Das” do dub stepowego wręcz „Togehter With Love”. A już totalną perełką jest zaśpiewana przez Jolantę Budzowską – Nikodem „Ludowa Śląska”.

Podsumowując całość, jest to pozycja z którą trzeba się zmierzyć. W dosłownym tego słowa znaczeniu. Na pewno nie będzie to walka łatwa i nie obędzie się bez ofiar, ale wyrazy szacunku dla panów Dziubka i Pedersena są na pewno zasłużone.

Irek Dudziński


1. Laboratorium
2. You Never Came
3. She Loos Like a Butterfly
4. Mantal Castration
5. Even The Dogs
6. Procession
7. Exhibition
8. Mechanical Blue
9. Rock Into Me
10. Man From Factory
11. Was Is Das?
12. Togehter With Love
13. Ha-ha
14. Ludowa Śląska
15. Wściekły Baca
16. Wałasi
17. Haidi lady


https://www.youtube.com/watch?v=jIBXtNeKILM

INITIAL SEEDING. SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

START WIECZOREM...