...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


Pochodzący ze Szwecji, Erik Jarl to weteran na scenie muzyki industrialnej i power nics. Poza solowymi dokonaniami, udziela się również w takich projektach jak: IRM czy Kaiten. Płyta „Hyperacusis” to już jego czwarta pozycja jaką wydał w barwach rodzimej Zoharum. Album skrojony bardziej na potrzeby klasycznej płyty winylowej, dwie długie kompozycje trwające po około 20 minut.

Pulsujące drony o wysokich częstotliwościach, których falowanie zostaje pobudzone przez różnego rodzaju modulacje, pulsacje, oscylacje. Zdecydowanie o psychoaktywnych właściwościach. Gdy słuchałem wnikliwie tego albumu przypomniały mi się wczesne dokonania Pete Namlooka, jakie wydawał w serii płyt opatrzonych tytułem „Namlook”. Erik Jarl podobnie organizuje materiał dźwiękowy zawarty na tej płycie. Dosyć surowa elektronika, bynajmniej nie stara się być opresyjna. Raczej w swoim niespiesznym wydźwięku kieruje się w stronę muzyki ambient. Nieustannie rezonuje, tworząc swoisty labirynt utkany z fal, wykresów, diagramów. Iście matematyczne podejście, gdzie aspekt ludzki zdaje się być zredukowany do minimum. Można odnieść wrażenia, jakby się znajdowało wewnątrz jakiegoś gigantycznego kompleksu pełnego potężnych generatorów. Wszak termin od którego pochodzi tytuł albumu „hyperacusis” oznacza zwiększoną czułość na dźwięki, których poziom nie jest przykry dla innych ludzi. Już niezbyt głośne dźwięki otoczenia wywołują dyskomfort czy nawet ból w uszach. Jarl starał się zobrazować ów stan, tym samym dodając kolejną cegiełkę do pokaźnego świata swoich muzycznych poszukiwań.

Robert Moczydłowski

Tylko dwa nagrania, dwa numery „Frequency Colour … Degree” tworzą Hyperacusis, a po przesłuchaniu płyty ma się poczucie totalnej pustki i zatopienia w tych głębokich, niepokojących, niemal nieprzyjemnych dla uszu szumach, buczeniach, skrzeczeniach przy jednoczesnym kontraście delikatnych syntezatorów, które momentami przebujają się z tego dźwiękowego rozgardiaszu.

Nie czuję w tej muzyce dark ambientu. Ambientowa sceneria, migawki, drone’owe wyżyny, piszczące, generujące coraz większy chaos, zwłaszcza gdy dźwięki na siebie nachodzą, przeszkadzają, psują, stanowczo tak. Klaustrofobia od pierwszej minuty pierwszego utworu do ostatnich sekund drugiej części. I nawet jeśli Jarl tworzy melodie bardzo schizofreniczne, paranoidalne, przez te wąskie kanaliki przebijają się strumienie przejrzystości, przestronności. W skali mikro, ale jednak. Szwedzka zima dalekiej północy (mimo że Norrköping leży w tej dolnej czesci Szwecji) dosięga nas całą okazałością.

FYH!

Erik Jarl hails from Sweden and is actively recording and releasing for over two decades now either solo or as a part of power nics/industrial acts like IRM and Kaiten. On his fourth release for Zoharum titled “Hyperacusis”, Jarl gravitates towards drone void as he explores and sonically interprets this rare hearing disorder.

Album consists of 2 long (around 20 minutes each), trance inducing tracks that put you into sedative state. Drones, high frequency pulsations and oscillations work here as a intronautic vessel in which you descend into into the depths of subconscious and as much as we are aware that this is a bold statement the closest comparison that comes to mind is Coil’s Time Machines. Yes, we said it.

At first this appears to be a demanding piece of work but it’s utterly rewarding and eventually makes you wanna listen to it on and on and on… (to turn your mind off… to turn your mind off...)

1. Hyperacusis Part 1. Frequency Colour First Degree 22:10
2. Hyperacusis Part 2. Frequency Colour Second Degree 21:58


https://www.youtube.com/watch?v=M4ISFTXuVGA

INITIAL SEEDING. SEED 14:30-23:00.
POLECAM!!!

START WIECZOREM...