...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI...


Ta płyta to blisko 55 minut dark ambientu o ezoterycznym zabarwieniu, pełnego niepokojących dźwięków i pięknych żeńskich wokaliz.
Podobnie, jak podczas poprzednich sesji Marco Grosso zaprosił do współpracy wyjątkowych gości. Tym razem jest to sopranistka Nona Luna, wokalistki: Sorath Isis, Aleph Zero, Malice. 'Opus Tartari' to w pełni premierowy materiał, który w odczuciu samego kompozytora, jak i wydawcy jest najbardziej dojrzałym albumem w całej dyskografii Ouroboros.
OUROBOROS - włoski zespół dark ambientowy powstał w 2004 roku z inicjatywy Marco Grosso, który po wielu latach ezoterycznych i alchemicznych studiów postanowił własne doświadczenia przekładać na muzykę. W ten sposób traktuje projekt, jako medium w poszukiwaniu własnego kamienia filozoficznego. Utwory OUROBOROS zabierają słuchacza w świat antycznych i średniowiecznych czasów za pośrednictwem melodii i śpiewu w języku łacińskim. To właśnie mistyczny, nieco sakralny charakter utworów stał się elementem rozpoznawczym Ouroboros.


Wąż, kiedy utworzył koło, wziął swój ogon we własne usta, scalił cały kosmos. Stało się wszystko we wszystkim. Naturalny cykliczny ruch dający wszelkie życie.

Mroczną podróż z Ouroboros zaczęłam od ich jedenastej płyty. Po pierwszym przesłuchaniu byłam bliska przekonania, że lepiej byłoby w ogóle się z nią nie zapoznawać. Do twórczości Ouroboros należy znaleźć klucz. Trudno tu o recenzję, bo i niezupełnie jest to muzyka. Śladowe fragmenty melodii w chaosie dziwnych, mrocznych dźwięków. Taka jest rzeczywistość. Lecz którego melomana ona dziś obchodzi. Czyż nie piękniej jest w świecie smoków i prostej moralności, gdzie smutek jest smutkiem, a rozpacz łzą i pragnieniem śmierci? Anima et Caro. Dusza i ciało.
Wejdźmy więc w Księgę węża. Odważnie zstąpmy w świat podziemi - Opus Tartari! Dajmy świadectwo siły ludzkiej imaginacji.

Akt I odsłona pierwsza - Sigillum Solis.

Odgłosy setnej armii toczącej starożytne działa i głuchy dźwięk dzwonu stłumiony kamiennymi murami i wielką warstwą gliniastej ziemi. I tuż zza pleców archaiczny demona szept. W ciemności dociera daleki, niewinnych kobiet chór...

Akt II Pavor Nocturnus.

Jest noc, gorąca wilgoć, barabany grzmią, a szamanka przyzywa nocnego potwora, zawodzi ktoś, daleko, rozpaczliwie, bezsilnie...

Akt III Acqua Regia

Wciąż w lochach, bractwo wilków rozpacza nad losem świata, w opactwie mnich z mnichem zlewają się w modlitewny chór. Kobiecy świdrujący sopran próbuje się przebić, a w tle dźwięczy klawesyn. To strach i wyczekiwanie niczym bardzo szczególne intermezzo między życiem a śmiercią.

Akt IV Artifex III

Upiór w operze śni kosmiczny sen o kobiecie o wilgotntej dłoni i diabelskim głosie. Sugestywny i krótki, sen którego nie było, sen czy nie sen... W ciemmności wciąż jest zapach i szept ...

Odsłona piąta V Opus Tartari.

Przebudzenie w lochach opactwa. W dalekim tle sakralny chór, klawesyn z wyraźnej przez chwilę melodii rozsypuje się w kosmiczne klawisze z jękiem wydobywającym się z jeszcze głębszych czeluści. Opus Tartari - Dzieło Piekieł.

Scena szósta i siódma.VI i VII Pulvis Solaris i Corpus Mundum.

Lekki dzwon zapowiada odmianę,sakralna opera niesie nadzieję. Już nie loch lecz pusta i ciemna katedra. Pod krzyżem ze świecą obłapioną czarną rękawiczką klęczy kobieca postać. Bez wieku i zamiaru. Uwięziona w innym wymiarze. Medium. Jej gestem i świadectwem, jej osłoną i obroną jest głos. Wysoki, dźwięczny i dramatyczny. Z gardła coraz głośniej się wywija, przerażająco ostry, i wkręcający się w najgłębsze czeluści jestestwa, w wyższych partiach, w niższych jest żałośnie melodyjny. Organy podnoszą silne entre do kulminacyjnej sceny i gdy prawie eksplodują już witraże, podmuch gasi płomień świecy i zapada noc. Jest tylko metal, wizja zniknęła, wiatr gwiżdże delikatną metalową melodię i mogę się tylko domyślić co jest treścią kończącej spektakl recytacji. Zapewne to rzecz o tym co ulotne, o granicach poznania, o mierności duszy ludzkiej i ludzkiego rozumienia czy ludzkiego odczuwania.

Wąż zatoczył koło. Ouroboros potrafi poruszać wyobraźnię. Byłaby to muzyka doskonała jako ilustracja do spektaklu czy filmu. Już sama w sobie jest inscenizacją, słuchowiskiem, tłem do wydarzeń. Znam tylko jeden zespół równie ilustracyjny i zarazem równie groteskowy w podejściu do sprawy. To chilijski Uaral, którego smutek jest tak ekspresyjny, że niewielką tylko kreską odcina się od groteski. Tej liryki i poezji w melodyce Opus Terteri odrobinę brak. I niech ogromnym komplementem dla formacji będzie fakt, że budują grozę równie sugestywną jak Klaus Schulze w Wieży Babel.

Olga

'Opus Tartari' is the latest album of Italian dark ambient project which - in its leader's own words - after years of esoteric and alchemist studies decided to transfer his own experiences into music. Ouroboros should be then treated as a medium used in search for its own philosophical stone.
Compositions included on the album lead the listener into the world of antique and medieval times due to their tunes and the singing in Latin. Mystical, slightly sacral character of the tracks has become its leitmotif recognisible for the band.

Marco Grosso known for his collaboration with many session musicians (with Claudio Dondo of Runes Order) asked a lot of vocalists (Nuna Luna - soprano voice, Sorath Isis, Aleph Zero, Malice) to participate in the recordings as well. This resulted in the creation of 'Opus Tartari' - an intriguing, emotional, full of unsettling beauty and esoterica journey.

The album can be likened to early releases of Diamanda Galas, The Moon and the Nightspirit and The Moon Lay Hidden Beneath a Cloud.

1. Sigillum Solis 10:37
2. Pavor Nocturnus 4:18
3. Acqua Regia 8:59
4. Arifex III 2:52
5. Opus Tartari 6:47
6. Pulvis Solaris 10:25
7. Corpus Mundum 10:43


https://www.youtube.com/watch?v=mMOznt35WZw

'Głupi ludzie wierzą w głupie bzdury,
Mądrzy ludzie wierzą w mądre bzdury'

START WIECZOREM...