...( Info )...

Performer = Connie Francis

Born = Newark, New Jersey, USA

Genre = Traditional Pop/Rock & Roll/Country Pop/Vocal Jazz

Format = Opus ~128


...( TrackList )...

White Sox, Pink Lipstick... And Stupid Cupid (1993)
Kissin', Twistin', Goin' Where The Boys Are (1996)
Gold (2005)
The Absolutely Essential 3 CD Collection (2017)
Who's Happy Now (Expanded Edition) (2021)
Was Ich Bin (2021)
Connie Francis Sings American Fantasies (2021)
Connie Francis Sings Country & Western Hits (2021)
Connie Francis Sings Jewish Favorites (2021)
Connie Francis Sings Screen Hits (2021)
Connie And Joni Sing Country (2022)

---------------------------------------------------------------------

Concetta Rosa Maria Franconero (ur. 12 grudnia 1937 r.), znana profesjonalnie jako Connie Francis, jest byłą amerykańską piosenkarką pop, aktorką i najlepiej strzelającą wokalistką z końca lat 50. i na początku lat 60. XX wieku. Szacuje się, że powszechnie uznawana za „Pierwsza dama rock & roll” sprzedała ponad 100 milionów rekordów na całym świecie.

W 1960 r. Francis został uznany za najbardziej odnoszącej sukcesy artystkę w Niemczech, Japonii, Anglii, Włoszech, Australii i w każdym innym kraju, w którym zakupiono rekordy. Była pierwszą kobietą w historii, która osiągnęła pierwsze miejsce w Billboard Hot 100, tylko jeden z jej pozostałych 53 hitów kariery.

Francis urodził się w włoskiej amerykańskiej rodzinie w Ironbound Neighborhood of Newark, New Jersey, pierwszym dziecku George'a i Idy (z domu Ferrari-Di Vito, który był Żydem) Franconero, spędzając pierwsze lata w Crown Heights, Brooklyn Area, Brooklyn Area, Brooklyn Area, Brooklyn Area, Brooklyn Area (Utica Avenue/St. Marks Avenue) Zanim rodzina przeprowadziła się do New Jersey.

Dorastając w sąsiedztwie włoskiej i żydowskiej, Francis płynnie płynnie w jidysz, co doprowadziło ją później do nagrywania piosenek w języku jidysz i hebrajskim.

W swojej autobiografii, która teraz przeprasza? Opublikowana w 1984 roku Francis przypomina, że ​​jej ojciec zachęcił ją do regularnego pojawienia się podczas konkursów talentów, konkursów i innych uroczystości w sąsiedztwie od czterech lat jako piosenkarka i akordeon.

Francis uczęszczał do Newark Arts High School w 1951 i 1952 roku. Ona i jej rodzina przeprowadzili się do Belleville w stanie New Jersey, gdzie Francis ukończył salutatorian w Belleville High School Class z 1955 r.

W tym czasie Francis kontynuował występ w festiwalach i talentach sąsiedzkich (niektóre z nich były transmitowane w telewizji), występując na przemian jako Concetta Franconero i Connie Franconero. Pod tym drugim imieniem pojawiła się także w programie NBC Variety Show Startime Kids w latach 1953–1955.

Podczas próby jej pojawienia się na zwiadowcach Arthura Godfreya w grudniu 1950 r. Francis doradził Godfrey, aby zmieniła swoją pseudonim sceniczną na Connie Francis w celu łatwiejszej wymowy. Godfrey kazała jej również upuścić akordeon - dochodzę, którą chętnie poszła, ponieważ zaczęła nienawidzić dużego i ciężkiego instrumentu. Mniej więcej w tym samym czasie Francis podjął pracę jako piosenkarka w zakresie rekordów demonstracyjnych, która zwróciła uwagę uznanych śpiewaków i/lub ich kierownictwa, którzy mogliby je nagrywać na profesjonalną płytę komercyjną.

W 1955 r. Dzieci Startime zerwały się z powietrza. W maju tego samego roku George Franconero Sr. i menedżer Francisa George Scheck zebrali pieniądze na sesję nagraniową czterech piosenek, które mieli nadzieję sprzedać głównej firmie płytowej pod nazwą Francisa. Wreszcie, nawet gdy MGM Records postanowiła podpisać z nią umowę, było to w zasadzie dlatego, że jeden utwór, który nagrała „Freddy”, zdarzyło się nazwisko syna współwykonawstwa firmy, Harry A. Meyerson, który myślał, że myślał tej piosenki jako miły prezent urodzinowy. Stąd „Freddy” został wydany jako pierwszy singiel Francisa, który okazał się komercyjną porażką, podobnie jak jej po ośmiu singlach solo.

Pomimo tych niepowodzeń Francis został zatrudniony do nagrywania wokalu na wtorkowe sceny „Singing” w filmie Rock, Rock, Rock, Rock, Rock, Rock, Rock, Rock, Rock, Rock, oraz Freda Holloway w Jamboree w 1957 roku Jamboree.

Jesienią 1957 roku Francis cieszył się swoim pierwszym sukcesem na liście z duetem singlem, który nagrała z Marvin Rainwater: „The Majesty of Love”, z „You, My Darlin„ You ”jako B-side, osiągnął szczyt 93. Billboard Hot 100. Ostatecznie singiel sprzedał ponad milion egzemplarzy.

Jednak jej mniejszy sukces na wykresie nastąpił za późno na jej wytwórnię - kontrakt nagraniowy Francisa składał się z dziesięciu singli solo i jednego duetu. Chociaż sukces w końcu wydawał się być „The Majesty of Love”, Francis został poinformowany przez MGM Records, że jej umowa nie zostanie przedłużona po jej ostatnim singlu solo.

Francis rozważał karierę w medycynie i miał zaakceptować czteroletnie stypendium oferowane na New York University. Na tym, co miało być jej ostatnią sesją nagraniową dla MGM 2 października 1957 r., Wraz z Joe Lipmanem i jego orkiestrą nagrała okładkę piosenki „Who's Sorry Now?” Napisane przez Berta Kalmara i Harry'ego Ruby. Francis powiedział, że nagrała to pod naciskiem ojca, który był przekonany, że stanowi szansę na stanie się hitem, ponieważ była to piosenka, którą już znali, i że nastolatki tańczyłyby, gdyby miało współczesną aranżację.

Francis, która nie podobała się piosence i kłóciła się o jej ojcu gorąco, opóźniła nagranie dwóch innych piosenek podczas sesji tak bardzo, że jej zdaniem nie pozostało czasu na nieustannie działającym nagraniu. Jednak jej ojciec nalegał, a kiedy nagranie „Kto teraz przepraszam?” został ukończony, na taśmie pozostało tylko kilka sekund.

Singiel wydawał się niezauważony jak wszystkie poprzednie wydania, tak jak przewidział Francis, ale 1 stycznia 1958 r. Zadebiutował na amerykańskiej estrady Dicka Clarka. Francis obejrzał program i napisał w swoim dzienniku:

Słyszałem, jak Dick Clark wspomina coś o nowej piosenkarce. Więc co jeszcze jest nowe? Inna piosenkarka dziewczyny. W kraju jest dziewięćdziesiąt pięć milionów kobiet i założę się, że dziewięćdziesiąt pięć procent z nich śpiewa. „Nie ma co do tego wątpliwości”, przewidział pan Clark. „Ona zmierza prosto na miejsce numer jeden”. Zacząłem współczuć sobie i trochę zazdrosnego. Powodzenia, pomyślałem. A potem pan Clark po prostu zagrał piosenkę zatytułowaną „Who's Sorry Now” - My „Who's Sorry Now”! Cóż, uczucie było kosmiczne - po prostu kosmiczne! Właśnie w moim salonie stało się Mardi Gras Time, rozpoczęciem w Super Bowl i sylwestra na przełomie wieków!

A 15 lutego tego samego roku Francis wykonał go w pierwszym odcinku sobotniego programu Beechnut, prowadzonego przez Clark. Do połowy roku sprzedano ponad milion egzemplarzy, a Francis nagle został wprowadzony na światową sławę. W kwietniu 1958 r. „Kto teraz przepraszam?” osiągnął numer 1 na brytyjskiej tabeli singli i numer 4 w USA. Przez następne cztery lata Francis został wybrany przez amerykańskich widzów „Najlepsza wokalistka”.

Jak wyjaśnia Connie Francis na każdym koncercie, zaczęła szukać nowego hitu natychmiast po sukcesie „Who's Surre Now?” Odkąd MGM Records odnowił jej umowę. Po względnej niepowodzeniu singli „I I I I Sorry, że zrobiłem ci płacz” (który utknął pod numerem 36) i „Heartaches” (w ogóle nie udało się wykresować), Francis spotkał Neila Sedaka i Howarda Greenfielda, którzy śpiewał Wiele ballad, które dla niej napisali. Po kilku godzinach Francis zaczęła pisać w swoim dzienniku, podczas gdy autorzy piosenek grali ostatnią z ballad. Następnie Francis powiedział im, że uważała ich ballady za zbyt intelektualne i wyrafinowane dla młodego pokolenia i poprosiła o bardziej żywą piosenkę. Greenfield wezwał Sedaka do zaśpiewania piosenki, którą napisali tego ranka z myślą o Shepherd Sisters. Sedaka zaprotestowała, że ​​Francis zostanie obrażony, ale Greenfield powiedziała, że ​​skoro nienawidziła wszystkich innych piosenek, które wykonali, nie mieli nic do stracenia. Następnie Sedaka grał w „Głupi Kupidyn”. Kiedy skończył, Francis ogłosił, że właśnie zagrał jej nową przebój. Następnie osiągnął 14 na liście billboardu i był jej drugim numerem 1 w Wielkiej Brytanii.

Sukces „Głupi Kupidyna” przywrócił karierę listy przebojów Francisa, a ona osiągnęła 40 amerykańskich 40 dodatkowych osiem razy w pozostałej części lat pięćdziesiątych. Udało jej się wyrzucić więcej hitów, obejmując kilka starszych piosenek, takich jak „My Happiness” (numer 2 na Hot 100) i „wśród moich pamiątek” (numer 7), a także wykonywanie własnych oryginalnych piosenek. W 1959 roku zdobyła dwa złote rekordy za dwustronne hit: po stronie A „Lipstick on Collar” (numer 5) oraz po stronie B, „Frankie” (numer 9).

...

W 1989 roku Francis ponownie wznowił karierę nagraniową i występującą. W przypadku Malaco Records Francis nagrał podwójny album zatytułowany Where the Hits, zawierający ponowne rejestrację 18 jej największych hitów, a także sześć klasyków z przeszłości Francis zawsze chciał nagrać, na przykład „Are You Lonesome Tonight?” i „rozdarty między dwoma kochankami”.

W 1992 r. Mieszanka remiksowanych wersji jej największych niemieckich hitów w Niemczech. Singiel, zatytułowany „Jive, Connie”, znalazł się wśród najlepiej sprzedających się singli roku w pierwszej dziesiątej, która przyniosła Connie Francis prestiżową nagrodę R.Sh-Gold za „Best Return of the Year” z R.Shsh (Krótkie dla „Radio Schleswig-Holstein”), wówczas jedna z najważniejszych prywatnych stacji radiowych w Niemczech Kolejny album kompilacji jej największych niemieckich hitów w ich oryginalnych wersjach został również z powodzeniem wydany. Po tym Francis nagrała dwa duety dla niemieckiej wytwórni Herzklang (spółki zależnej Sony Music Entertainment) z Peterem Krausem, z którym pracowała już kilka razy na przełomie lat 50. i 60. XX wieku. Niemiecki solowy album miał nastąpić na Herzklang, ale pomimo wszystkich nagranych i mieszanych piosenek album pozostaje niepublikowany.

W 1996 roku Francis wydał album na żywo The Return Concert: Live at Trump's Castle. W tym samym roku wydała także z Love to Buddy, hołd piosenek, który znany jest zmarłej Buddy Holly.

Pod koniec grudnia 2004 r. Francis po raz pierwszy od 1989 r. W marcu i październiku 2007 r. Francis wystąpił w wyprzedanych tłumach w Castro Theatre w San Francisco. Pojawiła się na koncercie w Manili na Filipinach, w Walentynki 2008.

W 2010 roku pojawiła się także w Las Vegas Hilton z Dionne Warwick, serialu rozliczonym jako „Wielka diwa Erica Floyda”.

W grudniu 2017 r. Francis wydała swoją najnowszą autobiografię wśród moich pamiątek.

Podczas gdy jej single były w większości trzymane w ówczesnych dźwiękach dnia, takich jak rock 'n' roll, nowatorskie piosenki, Twist, Torch Ballads lub The Girl Group Sound stworzone przez absolwentów Brilla Ellie Greenwich i Jeff Barry, Francis ' Albumy reprezentowały ją w różnych stylach, od R&B, Vocal Jazz i Country to Broadway Standards, Muzyka Dziecięca, Waltzes, muzyka duchowa, muzyka schlagera, tradycje z różnych grup etnicznych reprezentowane w USA, i wybierają piosenki z popularnych autorów piosenek Dzień, taki jak Burt Bacharach i Hal David lub Les Reed.