W polskiej rzeczywistości od stuleci występują instytucje o charakterze związków kupieckich, rzemieślniczych oraz różnych profesji, które współtworzyły ogniwa łączące instytucje decyzyjne, zarządcze ze społeczeństwem, promując rozwój ekonomiczny i społeczny poprzez realizację
artykułowanych przez nie wskazań i oczekiwań, oraz współuczestnictwo w ich urzeczywistnianiu. Organizacje te krzewiły i realizowały ideę samorządności oraz decentralizacji kompetencji decyzyjnych. Istotną rolę pełni w tym względnie wolny rynek, jako podmiot ładu polityczno-ekonomicznego.
Legitymuje się on bogatymi, wypracowanymi mechanizmami wewnętrznymi oraz strategią zewnętrzną funkcjonowania. W rzeczywistości przemian ustrojowych w Polsce istota dynamiki gospodarczej wyraża się, m.in. w rozwoju tzw. kapitalizmu menedżerskiego, państwowo-prywatnego, w którym idea szans
ekonomicznych sprowadzona została częściowo do rywalizacji o stanowiska i tworzenia rynku politycznego, między różnymi grupami partyjnymi, zwłaszcza w zakresie kadrowego obsadzania ich w spółkach skarbu państwa.