...( Opis )...
Still Not Black Eniough jest szóstym albumem studyjnym w dyskografii skandalistów z W.A.S.P.. Poprzedzał go powszechnie szanowany przez krytykę The Crimson Idol, gdzie spore znaczenie dla całości wydawnictwa miała warstwa tekstowa. Podobnie jest i w tym przypadku, przy czym o ile tam bohater był raczej fikcyjny, tutaj większość tekstów dotyczy życiorysu samego Lawlessa. Miała to być zresztą jego płyta solowa, którą zrealizował w studiu wraz z muzykami sesyjnymi, ostatecznie ze względu na podobieństwo materiału do twórczości W.A.S.P. zdecydował się wypuścić krążek pod takim szyldem.

Tytułowe Still Not Black Enough silnie nawiązuje do twórczości zespołu z czasów The Last Command. Podziwiam Blackiego za to, że odważył się nagrać coś takiego w połowie lat '90, kiedy to mało kto takiej muzyki chciał słuchać. Projekt z góry skazany był na komercyjną porażkę, ale można na to też spojrzeć z innej strony. Lawless nagrał płytę dla fanów i tych wszystkich, którzy nadal obstawali przy hard rocku. Struktura utworu nie jest szczególnie skomplikowana, riffy są proste i to samo można powiedzieć o podkładach, lecz wynika to z faktu, że centralnym punktem w tej muzyce jest oryginalny głos Blackiego. To pod niego gra reszta instrumentów, to on jest główną atrakcją kapeli. Początek był niezły, czas na coś jeszcze lepszego. Więcej cech indywidualnych ma Somebody To Love. Refren tego kawałka jest tak zgrabny i charakterystyczny, że wybija sie ponad resztę kompozycji. Gdybym miał własnoręcznie kompletować materiał na składankę typu "the best of" ten numer musiałby się po prostu na niej znaleźć. Trochę brakuje mi tu Holmesa i wierzę, że gdyby się pojawił, ognia byłoby o wiele więcej. Black Forever to mój absolutny faworyt z tego albumu i jedna z moich ulubionych piosenek w całej dyskografii grupy. Do utworu nakręcono niskobudżetowy teledysk, gdzie Lawless występuje z kruczoczarną fryzurą (podbarwioną błyszczącym lakierem), pomazany czarną farbą, no i pojawia się w jednej z głównych ról sam czarny kruk. Fakt, że jak na rok wydania, to klip może się wydawać bardzo naiwny, ale pasuje on do muzyki i to jest najważniejsze. Kompozycja ostra, utrzymana w tempie średnim, z wokalami typowymi dla W.A.S.P.. Początkowy riff nieco podobny do tego z pierwszego numeru, tyle że szybciej zagrany. Coś w zupełnie odmiennym klimacie prezentuje Scared To Death. Zmienia się brzmienie gitar, nawet głos Blackiego wypada zupełnie inaczej niż zazwyczaj. Chodziło najprawdopodobniej o stworzenie pewnego klimatu. Coś podobnego zrobiło kiedyś Judas Priest w nagraniu Touch Of Evil, które też wyróżniało się w taki sposób spośród reszty materiału. Tutaj na uwagę zasługuje gitarowa solówka, znacznie lepsza niż w poprzednich kawałkach. Słychać, że ten numer był traktowany priorytetowo i poświęcono mu więcej uwagi, kto wie, może nawet więcej czasu studyjnego. Bomba z opóźnionym zapłonem to z kolei Goodbye America. Zaczyna się od melorecytacji, w której Blackie normalnym głosem na tle gitar akustycznych deklamuje frazy i deklaruje się jako przeciwnik amerykańskiej polityki i rządu. Powoduje to, że jeszcze bardziej go lubię, bo moje zdanie na ten temat jest identyczne. Do tej samej tematyki zespół powróci jeszcze w roku 2007, kiedy to wyda płytę o tytule Dominator. Dalej muzycznie już stylistyka zbliżona do starszych nagrań grupy. Całkowitym zaskoczeniem będzie kolejna pozycja na krążku - Keep Holding On. Jest to ckliwa ballada, w której Blackie śpiewa tak czyściutkim głosem, że ciężko jest poznać, czy to naprawdę on. Towarzyszą mu chórki damsko-męskie, a cała struktura piosenki to podkłady z pianina, gitary akustycznej i instrumentów perkusyjnych. Typowej perkusji tu nie usłyszymy. Utwór dobry, lecz trzeba być w specjalnym nastroju, by go słuchać, zwłaszcza jak nastawiamy się na usłyszenie typowego W.A.S.P.. Rock And Roll To Death już swoim tytułem zdradza zawartość. Typowy rock'n'rollowy kawałek silnie nawiązujący do klasyki tego gatunku, ale oczywiście przyprawiony typowo waspowym twistem. Najbardziej dynamiczna kompozycja w zestawie, najbardziej luzacka, nieskalana ideologią i idealnie nadająca się do zabawy. Party rock, jak ktoś chce, może nawet tańczyć. Jeszcze jedna klimatyczna ballada w zestawie w postaci Breathe i ponownie wykorzystanie damskich chórków, raz jeszcze Blackie raczy nas swym głosem w czystym wykonaniu, nie używając falsetu. Tutaj jednak pojawiają się gitary elektryczne i perkusja, ale wszystko to jest wycieniowane klawiszami, co zbliża kompozycję do pop-rockowej stylistyki. Ten kawałek bez problemu mógłby się znaleźć np. na płycie Bon Jovi (jest trochę jak pod country) czy Bonfire (tutaj z kolei podchodzą momentami wokale). Skoro już wspomniałem o country, to jak na zawołanie pojawia się I Can't utrzymane właśnie w stylu kowbojskim i wypada to całkiem ciekawie, szczególnie w momentach, gdy Lawless wplata niecenzuralne słowa. Nie da się ukryć, że Blackie sparodiował tu ten z natury grzeczny gatunek muzyki. Co nie jest zakazane, jest dozwolone. Na zamknięciu powrót do waspowego grania i następuje No Way Out Of Here, również składny kawałek, bardziej typowy dla standardowej twórczości kapeli. Zaimplementowano do niego fajną solówkę z dużą ilością flażoletów, co mi bardzo odpowiada i w moich oczach podnosi wartość kawałka. Na różnych wydaniach albumu znajdowały się różnorakie bonusowe ścieżki, z których większość była coverami. Moje wydanie pozbawione jest niestety tych numerów, więc nie wiem za bardzo, czy coś tracę, czy nie.

Krążek bardzo urozmaicony, co stanowi o jego sile. Moim zdaniem jedna z najlepszych płyt W.A.S.P. i szkoda, że czas tak ostro się z nią rozprawił. Wydawnictwo niesłusznie niedocenione, nagrane w połowie lat dziewięćdziesiątych i przez to skazane na pewnego rodzaju zapomnienie. Ale możemy to zmienić, nikt nie broni nam słuchać tego albumu teraz, po latach. Ja mam do niego sentyment, bo to była pierwsza płyta W.A.S.P., jaką usłyszałem. Naprawdę gorąco polecam, krążek warty słuchania i posiadania.
źródło opisu: https://www.hard-rock.pl

...( TrackList )...
1.Still Not Black Enough
2.Somebody To Love
3.Black Forever
4.Scared To Death
5.Goodbye America
6.Keep Holding On
7.Rock And Roll To Death
8.Breathe
9.I Can't
10.No Way Out Of Here

...( Obsada )...
Blackie Lawless - śpiew, gitara rytmiczna, gitara akustyczna, instrumenty klawiszowe, gitara basowa
Bob Kulick - gitara prowadząca
Frankie Banali - perkusja
Gościnnie: Mark Joesphson - elektryczne skrzypce
Stet Howland - dodatkowe instrumenty perkusyjne
Tracey Whitney - chórki
K.C. Calloway - chórki

...( Dane Techniczne )...
MP3-320kbps