(w skrócie Power Loader) – futurystyczna maszyna załadowcza służąca do przenoszenia dużych ładunków, takich jak wielkie skrzynie czy pociski rakietowe. Używana głownie w portach, dokach i ładowniach statków kosmicznych. Miała formę humanoidalnego „egzoszkieletu” sterowanego przez człowieka. Mechaniczne ramiona tych ładowarek wyposażone były w hydrauliczne pazury podobnych do tych używanych na wózkach widłowych, mogące wykonywać pełny obrót wokół własnej osi.

300px-Powerloader.jpg
Powerloader.jpg
Ripley za sterami ładowarki
Power Loader Schematic.gif
Caterpillar P-5000 był dość popularnym urządzeniem, jednak jego obsługa wymagała specjalnego sześciotygodniowego przeszkolenia oraz licencji cywilnej drugiej klasy. Wprowadzenie tego typu maszyn w dokach kosmicznych wielokrotnie zwiększyło tempo oraz bezpieczeństwo pracy. Kierowca obsługiwał P-5000 stojąc przypięty pasami do fotela w „kabinie” umieszczonej w miejscu odpowiadającym klatce piersiowej. Specjalne sensory wykrywały każdy ruch operatora, który natychmiast powielany był przez maszynę. Tego typu technologia pozwalała na poruszanie się tym pojazdem w sposób podobny do ludzkiego chodu. Sensory nóg i bioder pilota przenosiły ruch na nogi ładowarki, zaś na ramiona - ruchy rąk i barków. Za chwytanie obiektów lub wykonywanie obrotów „pazurami” odpowiadały stery manualne.

Ładowarka zbudowana była z wysokogatunkowego stopu metali i zdolna była podnieść jednorazowo ładunek o masie do 4000 kilogramów. Stanowiła niezawodną alternatywę dla wózków widłowych, platform i dźwigów. Konstrukcja wzmocniona była dodatkowo metalowymi ramami, zwiększającymi bezpieczeństwo kierowcy oraz umacniającymi mechaniczne ramiona i podwozie.

Power loader używany był m.in. na pokładach wojskowych okrętów, jak zresztą możemy zobaczyć w ’’Decydującym starciu’’, gdzie członkowie korpusu piechoty kolonialnej używali tych maszyn podczas przygotowań do desantu na LV-426.

Ellen Ripley posiadała licencję na obsługę takiej ładowarki. Umiejętność sterowania nią przydała jej się w konfrontacji z królową ksenomorfów – porucznik unieruchomiła i wypchnęła bestię przez śluzę w ładowni ‘’Sulaco’’.

All Terrain Scout Transport to typ maszyny kroczącej używanej do misji zwiadowczych i patrolowych oraz jako eskorta dla AT-AT służących w siłach lądowych Imperium Galaktycznego.
AT-ST był szybką i zwrotną maszyną kroczącą zdolną do poruszania się w prawie każdym terenie, co pozwalało na skuteczne używanie ich w misjach patrolowych i zwiadowczych oraz jako wsparcie dla sił lądowych. Uzbrojony był w dwa działa blasterowe umieszczone pod kabiną i zapewniające celny ostrzał na odległość 2 km oraz w wyrzutnię granatów i lekkie działa blasterowe umieszczone po bokach, które nadawały się tylko do walki na bliski dystans. Ich pancerz był stosunkowo cienki i zapewniał ochronę jedynie przed blasterami i innymi typami broni lekkiej, lecz ulegał ostrzałowi z dział laserowych, rakiet i ciężkiej artylerii. Można go było także zmiażdżyć opuszczonymi jednocześnie na jego boki grubymi balami, co wykorzystały Ewoki podczas bitwy o Endor. AT-ST podczas bitew najczęściej wykorzystywano jako wsparcie dla AT-AT. W czasie, gdy większe maszyny gromiły wrogą artylerię i pojazdy, mniejsze eliminowały piechotę i inne cele mniejszych rozmiarów

Niemiecki parowóz towarowy z II wojny światowej


Konstrukcja BR 52 powstała poprzez maksymalne uproszczenie modelu BR 50 – dla potrzeb taniej i masowej produkcji wojennej. Ogółem wyprodukowano aż 6900 tych parowozów. Po wojnie produkcja BR 52 była nadal kontynuowana, również w Polsce - pod oznaczeniem Ty 42. Lokomotywy BR52 zostały stworzone do planowanego podboju ogromnych terenów Związku Radzieckiego, tak więc musiały być odporne na słynną rosyjską zimę. Zaopatrzono je w solidną izolację termiczną i ogrzewanie budki maszynisty. Ponadto zostały przystosowane do jazdy w obu kierunkach z pełną prędkością 80 km/h, a dzięki niskiemu naciskowi na oś mogły poruszać się po liniach o kiepskiej nawierzchni.

- Skala: 1:25
- Długość modelu: 911 mm

Wysokiej jakości model kartonowy do sklejania w skali 1:25

AMERYKAŃSKI PAROWÓZ Z II POŁOWY XIX WIEKU

format zeszytu A3
19 arkuszy A3 z częściami
10 stron A3 z rysunkami montażowymi
2,5 strony A3 z historią parowozu i instrukcją budowy modelu
0,5 strony A3 ze zdjęciami modelu wykonanego przez autora
wierne odtworzenie oryginału
atrakcyjne wielobarwne malowanie
model dla zaawansowanych
komputerowe opracowanie graficzne

skala: 1:25
wielkość modelu po sklejeniu: 620 mm

Generał Grievous to cybernetyczny dowódca wojsk Separatystów. Przed współpracą z separatystami nazywał się Qymaen jai Sheelal i był Kaleeshaninem.
W trakcie Wojen klonów Grievous dowodził armią separatystów. Jego ofiarą padło kilkudziesięciu rycerzy Jedi (między innymi Sha'a Gi, uczeń innego zabitego przez niego wielkiego mistrza - Barreka), co zbudowało jego pozycję wśród przeciwników Republiki. Praktycznie zmiażdżył grupę generałów Jedi, których krążownik rozbił się nad aktualnie oblężoną przez niego planetą. Jego liczna ochrona składała się z robotów typu IG-100 Magna Guard.

Pod koniec wojen klonów Grievous uczestniczył w śmiałym przedsięwzięciu, mającym na celu porwanie z Coruscant najbardziej wpływowego aktualnie przywódcy Republiki, kanclerza Palpatine'a (który to zresztą, jako Darth Sidious, sam zlecił mu to zadanie). W trakcie wykonywania zadania stoczył kilka pojedynków z chroniącymi Palpatine'a Jedi. Przegrał tylko z mistrzem Mace'em Windu, który pokonał go po krótkiej, ale zaciętej walce na dachu kolei magnetycznej. Generał spadł w przepaść, ale został przechwycony przez kanonierkę LAAT sterowaną przez jego ochroniarzy IG-100 i kontynuował misję. Przy próbie ucieczki z zakładnikiem na swój statek - Niewidzialną Rękę, jego płuca zostały zmiażdżone z użyciem Mocy przez mistrza Windu, co zaowocowało jego późniejszą tendencją do nieustającego kaszlu.

Ze względu na swoje uszkodzenia, wraz z kanclerzem jako zakładnikiem, planował skierować się na Utapau, gdzie miano dokonać jego napraw. Przeszkodzili mu w tym jednak Jedi Obi-Wan Kenobi wraz ze swoim byłym uczniem, Anakinem Skywalkerem, dokonując jeszcze nad Coruscant abordażu jego okrętu. Niewidzialna Ręka została zniszczona, a Generał uciekł ostatnią kapsułą ratunkową, dodatkowo poważnie uszkadzając system sterowniczy.

To potężna maszyna krocząca o wysokości 22,5 m. Służy do transportu piechoty, skuterów repulsorowych oraz niszczenia celów naziemnych.

AT-AT jest uzbrojony w dwa ciężkie działa laserowe pod kabiną oraz w dwa lekkie po obu stronach kabiny dowodzenia. Gruby pancerz chroni przed wszelką bronią energetyczną z wyjątkiem ciężkich turbolaserów. Słabym punktem konstrukcji są nogi. Ich zniszczenie lub oplątanie kablem skutkuje utratą stabilności i upadkiem. Oprócz pięcioosobowej załogi maszyna transportuje w umieszczonej w korpusie ładowni do czterdziestu szturmowców. Mogą oni szybko przystąpić do walki wykorzystując liny zjazdowe z umocowanymi uprzężami. Dodatkowo pojazd przechowuje pięć skuterów repulsorowych.

Po raz pierwszy AT-AT pojawiły się w chronologicznie piątej części sagi (a nakręconej jako drugiej) – Gwiezdne wojny: część V – Imperium kontratakuje, podczas sceny ukazującej bitwę o Hoth.